Op nieuwjaarsnacht ergens tussen 1987 en 1988 richtten Oliver Büttner en Peter Schiffmann in München YelworC op. Een groep die begin jaren 90 zal uitgroeien tot één van de protagonisten in het dark electro genre, dat in die tijd nog echt akelig en donker was. Na wat demo’s her en der verschijnt in 1992 hun eerste formele wapenfeit: het album “Brainstorming” (Celtic Circle Productions) dat meteen hits als “Sacred City”, “Blood In Face” en “Get Vomit” op de dansvloer loslaat.

Dark electro verpakt in angstaanjagende, donkere en occulte sferen, hun naam is dan ook een simpel anagram voor Crowley (Aleister), notoir esotericus en occultist. Hun carrière was echter van korte duur want in 1994 werd de stekker er voor het eerst uitgetrokken om in 2004 met het album “Trinity” (Minus Welt) terug te herrijzen als solo project van Peter Schiffmann alias Peter Devin. Na het album “Icolation” (2007, Minus Welt) verdween YelworC langzamerhand totaal van het toneel.

Echter, de laatste periode roert ‘entwat’, zo verschenen vorig jaar vinyl releases in zeer beperkte oplage en is er nu deze “The Ghosts I Called” die vooral een Amerikaanse markt wil bedienen, zo lijkt het, en vooralsnog (?) enkel digitaal beschikbaar is. Dat ik er even naar teruggrijp is natuurlijk jeugdsentiment en nieuwsgierigheid. De nummers die hier worden gepresenteerd gaan terug tot 2013 en zijn vooral instrumentals doorspekt met dreigende, esoterische en occulte samples. Echt dansbaar wordt het dus nooit, veeleer ‘sfeervol’ en gitzwart, soms zelfs een beetje neigend naar ambiente stukjes droefenis of dreiging.

Minder energie en niet meer lukraak “Blood In Face” maar soms zelfs een stukje ingetogen en bijna sacraal, dan weer donker en dreigend als de gapende mond van een demon. Ben ik teleurgesteld? Niet echt want ook ik ben sedert 1992 ouder geworden en het moet gezegd ik hou wel van de sfeerschepping van dit album al betwijfel ik wel of het de ogen en vooral oren zal openen van een nieuwe generatie electro liefhebbers die allicht nooit eerder van deze YelworC hebben gehoord.

En toch verdient deze release een vermelding op deze kostbare virtuele pagina’s van uw favoriete website, want met de juiste ingesteldheid waaien nummers als “Mute Voices”, “The Way The World Ends”, het meest dansbare “The Inner Dialogue”, “Hypnotic Mile” of “Babylon’s Code” de angst uit je lijf.  Om u gunstig te stemmen mag u het allemaal eens zelf proberen via onderstaande jukebox. YelworC schreeuwt niet meer maar is nog altijd even intens en donker, zelfs op leeftijd.

 

Yelworc (facebook)