Deze “Ghosts” is het 11de studioalbum van het Weense, rond Ashley Dayour opgebouwde, Whispers In The Shadow. Opgericht in 1996 draait de groep ondertussen zowat naar rock termen een eeuwigheid mee en dan kan het haast niet anders of je bent uit het juiste hout gesneden. Ik dook nog even in mijn rijke cd collectie en jawel, ik kon hun albumdebuut uit 1997 “Laudanum” nog eens opdiepen. Een album waarvan ik de 'sound' in het toen nog geschreven Dark Entries magazine als ‘Curiaans’ (in de zin van refererend aan The Cure) omschreef.  Echter, met de jaren vond Whispers In The Shadow een eigen geluid wat, als je het mij vraagt, z’n kwalitatieve hoogtepunt kende op “The Urgency Of Now” uit 2018. Maar nu is er dus “Ghosts”, door label en band omschreven als hun hardste werk op heden en dan ben ik natuurlijk nieuwsgierig.  

Het nummer dat wellicht het meest in het oor springt op deze nieuweling is met zekerheid het bijna 13, jawel 13, minuten durende epos “Majesty & Torment”, dat eerder al als digitale singel beschikbaar kwam. Dit nummer combineert  psychedelische post rock met gothic bombast en Ashley Dayour die je met finesse tussen het gitaargebrom door als een volleerde rattenvanger van Hamelen in zijn val lokt. Immers,  'this is the great below' ... het klinkt bijna melodieus tussen het knetteren van de bijna marsritmes. Tot alles weer aantrekt in een vicieuze cirkel van een majestueus torment, een spagaat tussen half akoestische dromerij en een bombastische nachtmerrie. Een singel of hit zal het nooit worden, een imposante luisterervaring des te meer.

Nummers als “Sacred Fear” of “A Haunting” (ook als digitale singel) dat aanzet met een ijzige synth lijn, zijn een stuk toegankelijker en herkenbaar als Ashley Dayour’s introspectieve zoeken naar zijn ware zelf daarbij de schaduwkanten niet schuwend maar ze vooral verkennend.  “A Haunting” is een aandoenlijke wave rocker. Maar er is ook het scherpe, rockerige en korte “Revenants”. In de stevige meezinger “Harpies” (ooit drie mooie gevleugelde dochters van Elektra en Thaumas maar al gauw vervaarlijke mythologische wezens met scherpe klauwen) maakt Ashley Dayour komaf met de eeuwenoude patriarchale overheersing, tenminste dat zou één van de vele interpretaties kunnen zijn.

“Ghost Loop Remedy” (de eerste digitale singel van het album) verzoent synths met gitaren en doet mij een ietwat aan de oudere,  maar dan in het heden meer mature  Whispers In The Shadow denken,  een snijpunt tussen heden en verleden, het onooglijke bijna niet te pakken hier en nu. Noem het een ‘ghost loop’ tussen heden en verleden waarin je permanent gevangen zit terwijl je continu transformeert in de kooi die tijd heet.  Openen deden we een  half uur geleden ongeveer, in het verleden dus,  met  de windvlaag van “Totems Of Decline” die uit deint tot een ware storm. De zwaarste stormen worden immers altijd aangekondigd met  een oorverdovende stilte.

Aan het eind zijn we als  een  “Poltergeist”. “Poltergeist”, verhalend over wat we zouden  zien en horen als de betonnen en bakstenen muren konden praten en hun verleden openbaren,  is dan weer een aangename dromerige wave song die vooral door piano wordt ondersteund. Een ideaal en mooi eindpunt van deze “Ghosts” trip, die hard en luid is, een beetje eng ook en vooral in z’n totaliteit een intense en boeiende luisterervaringen. Whispers In The Shadow is nog lang niet uitgezongen en lijkt met dit nieuwe album echt volwassen te zijn geworden en het duister waarin het graag vertoeft breed te accepteren en te omarmen zonder ook maar één cliche.  Zelf een spook worden om spoken te jagen. Heerlijk.“let’s get haunted - let me pick you up - from the playground floor” uit “A Haunting”

Whispers In The Shadow