Een mix van Chopin, Pink Floyd en Explosions In The Sky. Een combinatie van neoklassiek pianospel en harde gitaren. Een mix van instrumentale post-rock, cinematografische prog en (neo)klassiek. Complexe post-rock met sterke prog invloeden. Post-rock meets cult cinema meets classical music. Het zijn allemaal passende omschrijvingen voor We Stood Like Kings, een Belgische postrockband met leden uit alle uithoeken van het land, die al sinds 2011 aan hun muzikale weg timmert.
De bezetting van We Stood Like Kings bestaat uit Judith Hoorens (piano en synths), Diego Di Vito (gitaar), Colin Delloye (bass) en Lucas Vanderputten (drums).
In 2020 besprak Dark Entries van hen reeds “Classical Re:Works”, een uitermate knappe progrock en postrock herinterpretatie van een aantal klassieke stukken van Vivaldi (géén “Vier Seizoenen”), Ravel (géén “Bolero”), Beethoven (géén “Für Elise”, vijfde of negende), Bach (géén “Toccata & Fugue”), Debussy etcetera, enfin telkens wat minder voor de hand liggende composities van de grote klassieke componisten. Dat album kon onze goedkeuring meer dan wegdragen.
Daarvoor maakten We Stood Like Kings een paar soundtracks voor ‘stomme’ films zoals “Berlin 1927” (2014), een soundtrack voor Dziga Vertov's ‘stomme film’ “A Sixth Part of the World” en “USSR 1926” (2015), een soundtrack voor Walter Ruttmann's ‘stomme’ stadssymfonie “Berlin: Die Sinfonie der Großstadt”. Met “USA 1982” (2017) maakten ze dan weer een nieuwe soundtrack voor de cultfilm “Koyaanisqatsi”.
Een groot deel van ons new wave publiek (nog altijd onze voornaamste doelgroep) is zeker bekend met het werk van In The Nursery, die al geruime tijd zo wat volgens hetzelfde principe werken door nieuwe soundtracks te componeren voor reeds bestaande films. Bij de live presentatie van het album wordt dan uiteraard de film geprojecteerd.
Ook dit nieuwe album “Away” (11 tracks, 57 minuten speelduur) van We Stood Like Kings is weer een soundtrack voor een bestaande film, namelijk de Letse animatiefilm “Away”. Best obscuur, 't is te zeggen hier toch, misschien niet in Letland. Korte fragmenten uit de animatiefilm waarin een jongetje en een vogeltje op de vlucht slaan voor een sneeuwlawine, zie je hieronder in hun live presentatie van “Avalanche”.
“Duel”, “Flags”, “Skeleton” en “Avalanche” zijn mijn favoriete stukken, waarin het ‘duel’ tussen de (neo)klassieke toetsenpartijen en de harde, stevige gitaarriffs het best tot zijn recht komt. Het ganse album is een ferme aanrader voor fans van instrumentale filmische post-rock en progrock, post-metal en progmetal.
https://www.westoodlikekings.com
Delen op
Tags
Andere recensies
