Themistoklis Altintzoglou heet de man achter het project “Θ” (spreek uit: Thèta, dit is een letter uit het Griekse alfabet). De man is afkomstig uit het noorden van Griekenland maar resideert nu in het noorden van Noorwegen, meerbepaald in de havenstad Tromsø, een ideale plek om rond deze tijd van het jaar het noorderlicht te gaan aanschouwen. De man heeft zijn roots zowel in hardcore punk als experimentele muziek en levert hier voor Zoharum alweer een gitzwart dark ambient en drone plaatje af. Themistoklis Altintzoglou brengt muziek uit sinds 2013, werkte onder meer al mee aan soundtracks van Braziliaanse horror films (“Uptake Fear” en “The Hand”) en is trouwens ook de helft van het Noorse dark ambient duo Metatag.
Zijn soundscapes vinden hun inspiratie in zowel de natuur als in technologie, maar vooral in de interactie tussen beide en de dystopische toestanden waartoe deze interactie leiden kan.
In 2021 besprak Dark Entries van hem al het album “Total Division”. Dit nieuwe album werd nog opgenomen in 2021 in Tromsø en verscheen in 2022.
Op twee van de drie binnenpanelen van het digipack staat een compositie met een soort tegenover mekaar verschuivende grijze balken afgebeeld, erg minimalistisch. Op het middenste paneel staat onder de balken een quote gedrukt. 'Inevitable initiation to broader planes, born on peaks. Disclosure of vast landscapes unknown. Isolation, reassessment, perspective adjustment, mastering surpassed. Full spectrum concealed from the naïve. Potent initiation to purifying expansion. Structure in flames of purification. Turbulent weakness as path to clarity. Recognition of pointlessness as virtue. Vision of one.' Op het derde binnenpaneel staat een sfeervolle foto van een winterse loofboom, waarin één vogel zit.
Op “Vision Of One” (43 minuten) staan 5 dense, gitzwarte, maar enorm sfeervolle dark ambient dronescapes met een duur van telkens 8 à 12 minuten. Ze dragen de respectievelijke titels “Left At The Desolate Peak”, “Where 1000 Hands Point”, “Weak Spine Of The Crude”, “Solving Dead Mist” en “Fire From Ashes Redeemed”.
Opener “Left At The Desolate Peak”, met zijn bijna 12 minuten speelduur tevens de langste track, laat al heel goed horen waar dit album voor staat: stikdonkere drone dark ambient die elk straaltje daglicht schuwt, een perfecte soundtrack voor bij de ijzige Noorse midwinternacht (zie ook de foto op het hoesje). De track laat ook gierende (synthesizer) geluiden horen als van de snijdende wind die over de desolate, ijskoude Noorse toendra waait.
“Where 1000 Hands Point” bevat korte stemsamples, een soort verschrikte kreten of zijn het kreten van pijn of wanhoop? Ook de middelste track, “Weak Spine Of The Crude”, bevat zulke sporadische angstwekkende gillen en geschreeuw maar voor de rest is dit volledig instrumentale muziek met veellagige drones en subtiele, erg minimalistische keyboardmelodieën.
“Solving Dead Mist”, de voorlaatste track, is echt indrukwekkend in zijn angstaanjagende troosteloosheid. De imminente dreiging van de drones in combinatie met de trage, langgerekte toetsaanslagen doen haast koude rillingen over je rug lopen. Slottrack “Fire From Ashes Redeemed” klinkt zo mogelijk nog inktzwarter en is mijn favoriete track van dit schijfje.
Het geheel doet soms wat denken aan de Duitse collega’s van Troum en Maeror Tri maar meer nog aan de donkerste en meest naargeestige dark ambient op het Cold Meat Industry label indertijd. Voor de fans van stikdonkere drone dark ambient is dit een enorm mooie aanwinst in de collectie.
Delen op
Tags
Andere recensies
