Een album dat ook al eventjes uit is maar we de lezers van Dark Entries niet willen onthouden is het debuut “Solitude” van deze Amerikaanse (Oakland) Vio\ator (de pandemie zorgde ook hier voor de nodige vertraging). Zelf  labelt Tyler King, ja deze Vio\lator is een solo gebeuren, zijn project als industrial dark wave en een dergelijk label noopt mij natuurlijk tot nader onderzoek.  En het moet gezegd dit label schiet er niet ver naast, al is “Solitude” wel een elektronische potpourri waaraan een reukje hangt. Een lekker reukje weliswaar, tenminste als u niet vies bent van wat strakke ritmiek die worden overgoten met soms snijdende dan weer onderkoelde of  overdonderende synth lijnen, zoals in “A Beginning” of “Not There”.  Al kan het ook iets rustiger, meer ingetogen,  met een meer gitaargerichte indie benadering zoals in “Nothing Left But To Heal” , waar ene Ivan Delint (Warsaw Pact / P19) de gitaar kaal mag plukken. Het kan zelfs een beetje punky op “Your Victim” waarop de drummachine in overdrive gaat maar wel een aanstekelijke indie dark wave track wordt neergezet. Het basje bromt lekker op “Goodbye” een nummer dat me in het vakje van een moderne The Cure lijkt te vallen, anders vooral maar gelijkaardig qua sfeer tijdens de hoogdagen van Robert’s salonorkestje. Al klinkt het allemaal wat harder. Op “The End Of Everything”, is naast Ivan Delint ook Leah Lane (Rosegarden Funeral Party) van de partij. Ze neemt gretig de vocalen voor haar rekening, meer nog, ze schreef en arrangeerde het nummer. Weliswaar op een manier doe mooi in het geluid van deze Vio\lator past. Het geeft het nummer een meer goth metal gevoel, ja echt waar, zonder evenwel goth metal te zijn (het bewijs in onderstaande clip). “Charade” knipoogt dan weer meer in de richting van  de twee openingsnummers, al blijft de gitaar hier iets permanenter  op de voorgrond. Het nummer loopt naadloos over in basrijke, instrumentale sluitstuk “Metallic” dat wat mij betreft het beste nummer op dit opmerkelijke debuut mag genoemd, krachtig sfeervol. Alsof de jaren 80 in een 2022 jasje opduiken en al die tijd niets is veranderd behoudens het feit dat we ondertussen 35 jaar ouder zijn geworden. U merkt het, deze “Solitude” is een divers album, veel meer dan alleen maar industrial dark wave en moet u zeker een keertje gehoord hebben. Speel het luid en laat u van uw sokken blazen!

Vio\ator (facebook)