Recensie

Verzamelaar: Antler Records - Early Years Vol 1 (vinyl)

Genre(s)


Met veel ‘bombarderie’ en niet onterecht, werd de verrijzenis van het legendarische Antler label aangekondigd, ook hier bij Dark Entries. Want Antler was en is weer relevant voor allen die liefhebberen in de muziek die deze website zo dierbaar is. Dat de backcatalogus nu opnieuw het levenslicht ziet heeft alles te maken met de rechten die door Starman Records (Cluster - Park groep) konden overgekocht worden van Warner Music waar deze prachtige muziekjes lagen te verkommeren. Prompt werd beslist het legendarische Antler nieuw leven in te blazen, de enige juiste beslissing.  

Er was reeds de heruitgave van het Siglo XX  “Double Album” (lees hier de Dark Entries review)  en nu ligt deze ”Antler Records - Early Years Vol 1” op de nikkelbak.  De donkere dagen kunnen moeilijk mooier worden. De  markering vol 1 betekent uiteraard dat er ook een deel 2 komt (voorzien maart / april 2024)  om deze “Early Years” van het Antler label opnieuw in de spotlights te zetten. Twee delen zijn aangekondigd maar ik durf hopen dat Antler met nog heel wat verrassingen uitpakt de komende jaren.

Maar nu dus “Antler Records - Early Years Vol 1”, 12 nummers premature Belgische new wave, post punk, cold wave,... uit de absolute beginjaren van het label. De jaren waarin punk jongeren had bevrijd en aangespoord dat alles kon en mocht en al zeker zelf muziek maken en ermee op een podium kruipen. Al was dat podium een (leeg gemaakte) mestkar in een lokale boerenschuur. Gehoord worden, zelfs op het platteland, daar ging het om. Roland Beelen was er als de kippen bij om dat nieuwe, jonge geweld een forum te geven en richtte het Kleo label op dat die kiem zou zijn voor Antler Records dat na een ontmoeting met Maurice Engelen werd geformeerd.

Op deze compilatie wordt niet voor de hits of bekende nummers gekozen, neen tracks die eerder zeldzaam zijn worden opnieuw opgediept, zo blijken de cult verzamelaars “No Big Business”  (uit  1981 en 1983) waarvan ook twee delen verschenen en ware inspiratiebron voor connaisseur en samensteller Lieven De Ridder, van Walhalla faam, die de eer kreeg deze verzamelvinyl met kennis van zaken vorm te geven. De muziek dan toch, de fraaie ietwat retro maar toch modern aandoende groene lay out is van de hand van Toon Loenders.  

De muziek nu, openen doen we met de cult figuren Luc Van Acker en  Didi De Paris met hun versie van het “Onze Vader”,  gevolgd door  het bijtende “Obsession” van het pas op gang komende Siglo XX.  Punk voor donkere dagen, net als “Misery” van Suspects , een post punk new wave hymne uit de vruchtbare Vlaamse boerengrond, allemaal afkomstig uit de eerste “Big Business” compilatie. Fizik uit de buurt van Brugge won de 24 uur van Ter Helle in Knesselare in het magische jaar 1981 en mocht als beloning de new wave singel “Next To Me” opnemen, ergens tussen de vluchtigheid van wat later electro pop zou worden en de vastberadenheid van door punk beïnvloedde premature art rock in. Neue Sachlickeit is de enige formatie die twee nummers krijgt,  de single “Ice / Painless Rage” uit 1981, die met een ietwat funky insteek de frisse new wave wind van de jaren 80 een geluid geeft.

Funk invloeden hoor je ook op de B-kant want daar vind je EXQ’s  uit Leuven dat tijdens de levensjaren zelfs het podium deelde met Allez Allez, TC Matic, Arbeid Adelt, Dorau Und Die Marinas en vooral populair was in Zweden.  “Obscurity” is vooral een krachtig nummer dat hoewel gefabriceerd in 1982 helemaal niet ‘gedemodeerd’ of oubollig klinkt, hoewel funky is dit, geheel naar de tijdsgeest ook weer donker en punky en anno 2023 nog altijd dansbaar. The Motives kennen met “Whatever” datzelfde, kenmerkend voor die tijd, spingerige ritme hun ‘moment de gloire’ op deze compilatie, het origineel prijkt op de obscure new wave verzamelaar “Fons Vermist In Bergbos” (Kleo 1981). The Singles kenden Ben Crabbé en ene Wout Dockx in hun rangen, de eerste zou later gaan ‘kreunen’ en blijven ‘kreunen’, terwijl Wout Dockx zou opduiken bij groepen als The Neon Judgement en Men 2nd die ook beide present tekenen op de B-zijde van deze dikke vinyl schijf. “The Last Dance” uit 1982 was effectief de laatste van vier singels die het nummer Antler 005  draagt, poppy new wave die nooit echt wist aan te slaan maar wel de fond legde voor een mooi stukje Belpop geschiedenis.

The Neon Judgement hoef ik hier niet meer voor te stellen. Legendarisch in de scene en met “Sweet Revenge” uit 1982 , het b-kantje van hun eerste singel “Factory Walk”, wordt het geluid gezet van wat zich later zou ontpoppen als dé Belgische electro wave sound, een geluid dat door het Antler label zou worden omarmd om een stuk Belgische, alternatieve muziekgeschiedenis te schrijven, anno 2023 nog altijd even bijtend. Ook Men 2nd past in dit rijtje, hoewel ze nooit zo populair werden als hun stadsgenoten van The Neon Judgement is hun nummer “The Healer” afkomstig van de “No Big Business 2” verzamelaar, een schoolvoorbeeld van hoe in die jaren elektronica binnen drong in de muziek . Hun electro wave sound dient op “The Healer” nog wat uitgerijpt iets wat ze aardig zou lukken getuige de latere albums “Red Tape” (1987) en “The Antibody Songs” (1988), alletwee op Antler. Eindigen doen we in schoonheid met “The  Nuthouse”, eveneens verschenen op  “No Big Business 2” (1983 - Anything But Records) van cult formatie Sovjet War, The Sound maar dan op zijn Belgisch en met wat meer punk mentaliteit. Knappe song, ook 40 jaar na datum. Kwaliteit blijft bewaard.

Met dit eerste deel “Early Years” van het Antler label blijkt maar weer eens hoe creatief, eigenzinnig en passioneel er aan het begin van de jaren 80, geïnspireerd door de 'do it yourself' mentaliteit van de punk, met muziek werd omgegaan. Muziek was plezier, maar ook verbinding. Een kijk op de wereld en 'la condition humaine'. Dansen kon maar moest niet. De jaren waren donker, vol dreiging en koude oorlog. Muziek de vertaling van een gemoedstoestand en een uitlaatklep. Ik zou haast denken dat ze anno 2023 helaas weer helemaal terug zijn die jaren 80 als ik zo om me heen kijk.

Deze vinyl compilatie is een stuk Belgische muziekgeschiedenis, een tijdsbeeld, een zweem nostalgie maar evenzeer een wake up call want zo de ouden zongen zo piepen de jongen. Charmant haast, retro en vintage met in zich de kiemen van een nieuwe moderniteit. Divers en gelaagd maar toch altijd in een zelfde sfeer gevangen. Ik weet het, ik ben een kind van die koude jaren 80, gezien ik er mijn wonderjaren in beleefde waren ze evenzeer magisch en bepalend. Ik leerde er buiten de lijntjes te kleuren, kritisch te zijn en oog en oor te hebben vooral wat zich aan de marge bevond. Die dingen bleken en blijken zo veel interessanter dan de reguliere doorsnee rotzooi. Met deze compilatie wordt dit nogmaals bewezen. Even achterkom kijken om weer vooruit te zien kan hoopgevend en verhelderend zijn. Vergeet nooit waar je vandaan komt, dank je wel Antler. Een verplichte aankoop voor kinderen van de alternatieve jaren 80 en liefhebbers van Belgische, alternatieve muziek die het niet moest hebben van populariteitslabels maar van smaak, van goede smaak.  Amen. Ik kijk al vol verwachting uit naar deel 2!

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.