Een dark ambient en drone project afkomstig uit Sint-Petersburg, Rusland. Als we goed geteld hebben is dit het zesde album van het project en het tweede voor het Poolse label Zoharum. Van Uhushuhu besprak Dark Entries in 2019 reeds het album “Bones & Drones”.
Uhushuhu (in het Cyrillisch Ухушуху en dan is het een palindroom) werd in 2013 opgericht door Pavel Dombrowski en Nikifor Ostanin. Ostanin verliet het project in 2017 en Uhushuhu werd het soloproject van Pavel Dombrowski, die zich bij tijd en wijle laat bijstaan door diverse andere musici.
In 2019 vervoegde Liliia Akivenson, die al met Uhushuhu had samengewerkt als visueel artiest, het project en Uhushuhu werd weer een duo. Heden resideert Uhushuhu in Dilijan, Armenië en dit nieuwe album werd opgenomen in Almaty, Kazakhstan rond de jaarwisseling 2022-2023.
Op het nieuwe album “Zvirat” (5 tracks, 61 minuten speelduur) zijn de muzikanten dus Pavel Dombrovskiy (synths, fluit, melodica, gitaar, field recordings & found sounds, effecten, mastering, design) en Liliia Akivenson (synths, effecten, foto’s).
De muziek klinkt erg donker en nachtelijk met een continue verschuiving van tonen en sferen. Er wordt gebruik gemaakt van drone-loops, synthesizer- en gitaarmodulaties en vervormde natuurlijke en industriële geluiden.
De eerste track “Chashchoba” (17 minuten) laat drone dark ambient horen met een beklemmende sfeer, watergeluiden en elementen van ritual. Op de overige tracks vind ik het ritual element wat minder uitgewerkt dan op de eerste track of op het ganse eerste Zoharum album “Bones & Drones”. Wat overblijft is hoofdzakelijk de beklemmende dark ambient en drone.
Ambient en drone die weliswaar uitblinkt in zijn subtiele gelaagdheid en de klankenrijkdom van het op het eerste gehoor bedrieglijk monolithische klankentapijt. Maar luister iets aandachtiger en je hoort allerlei geluiden en geluidjes, effecten, field recording samples en diep weggemixte instrumenten zoals fluit en gitaar die zich aan de geluidsbrij trachten te ontwurmen, vanonder de drone naar de oppervlakte toe. In de winderige tweede track “Breg” (11 minuten) bijvoorbeeld, zit als je aandachtig luistert een geluid dat klinkt als een schurend scharnier, zoals een oude buitendeur die in haar hengsels heen en weer beweegt door de weerelementen. Soms, zoals op de afsluiter “Povítríe” (7 minuten), horen we zelfs de aanzet tot een subtiele melodie. De eerste track “Chashchoba” met zijn rituele fluitmelodieën (ook weer vrij diep weggemixt onder de drones maar toch duidelijk hoorbaar) was sowieso de meest melodieuze track.
Mijn favoriete track is met stip de meest waterige track: “Mléko”. Of is het druppende melk dat we hier horen? Want ‘mléko’ is inderdaad Slavisch (Pools, Tsjechisch …) voor het voedzame witte vocht uit de melkklier van het zoogdier. “Mléko” is met zijn 6 minuten ook de kortste track.
Het onheilspellende “Uřobořos” (het mystieke symbool van de slang die in zijn staart bijt) is met zijn 19 minuten de langste track en is mijn tweede favoriet samen met de subtiel melodieuze afsluiter “Povítríe” en de ritual getinte opener “Chashchoba”.
Het cd’tje verscheen in een 6-panel digipack in een editie van 300 exemplaren en is een aanrader voor de liefhebber van sinistere dark ambient en drone soundscapes.
Delen op
Tags
Andere recensies
