Recensie

Turmion Kätilöt: Reset

  • Door

    Steven 'Stel' Redant
  • Besproken op

    16 januari 2025
  • Release datum

    25 oktober 2024
  • Beoordeling

    9/10

Genre(s)


Eenentwintig jaar na de start vindt Turmion Kätilöt uit Savo, Finland, zich naar eigen zeggen opnieuw uit met hun elfde album, ‘Reset’; dat ze de bastaardzoon noemen van de vorige albums. Turmion Kätilöt’s muziek industrial metal noemen is een lapmiddel, bij gebrek aan een beter referentiekader. Zelf noemen ze het disco metal, wat eigenlijk ook de lading van hun unieke sound niet dekt, maar ten minste aangeeft dat het ‘iets anders’ is.

Eenentwintig jaar dus. Elf albums. Je zou ze dus minstens van naam moeten kennen als je ietwat in het industrial genre bekend bent. Is dit album erg anders dan de vorige? Neen! Turmion Kätilöt blijft de Turmion Kätilöt waar ik fan van ben. Ze hebben nog steeds hun typische, specifieke stijl en sound. Sommigen zeggen dat het allemaal wat teveel op elkaar begint te lijken en dat er te weinig afwisseling in zit. Ik behoor niet tot die club. Bands die binnen hun eigen stijl goede nummers kunnen blijven schrijven, die geen doorslagjes zijn van elkaar, kan ik appreciëren. Daarbij moet ik ineens onwillekeurig aan Motörhead denken.

Turmion Kätilöt’s muziek wordt album na album zeker complexer. Niet enkel qua opbouw, maar ook qua productie. Op dit album zijn er zo mogelijk nog meer geluidslaagjes dan voorheen. Getekend: Janne Tolsa, ofte RunQ, de toetsenist van de band en medeoprichter ervan. Hij kent zijn vak. Al moet hij soms opletten van niet over het randje van overproductie of electronische meligheid te gaan. Het geeft het album wel een grote herluisterfactor, omdat je altijd wel nog iets nieuws ontdekt dat je voorheen nog niet had gehoord. En ja, dit is dezelfde Janne Tolsa die in de late jaren tachtig bij Tarot speelde, nog steeds bij Eternal Tears of Sorrow speelt, zijn eigen studio heeft, en met heel wat metalbands heeft gewerkt.

In Reset valt vooral het gebruik van meer melodieuze zang op, vooral vrouwenzang van de dochter van Petja Turunen [aka MC Raaka Pee]: Netta. ‘Yksi Jurmalista’, het eerste nummer van ‘Reset’, is het eerste waar we de gewone zangstem van vader Petja horen. Dit nummer viel af voor ‘Omen X’, het vorige album. De tekst werd geschreven voor Jessi Frey, waarmee de band al meerdere keren heeft samengewerkt. Dit album introduceert ook flitsende gitaarsolo’s zoals ze eerder nog niet gebruikt werden.

Als we afsluiter ‘Reset 7 (not to be continued)’ niet meetellen is de gemiddelde lengte van de songs nog steeds rond de drie minuten en half, wat elk nummer net lang genoeg maakt om nooit te vervelen. Meer nog, het worden oorwurmen die je voor je heen staat te neuriën terwijl je op de trein staat te wachten.

‘Reset7 (not to be continued)’ is dan weer een op 7:30 minuten afklokkende evolutie van twee minuten pure pop naar Turmion Kätilöt gekheid met knipogen naar onder andere Babymetal. Niet iets om live te brengen, lijkt me. Op alle vorige albums was er ook zo een vreemde-eend-in-de-bijt laatste nummer. Dit zou, als ik het goed begrepen heb, de laatste zijn van de reeks die ontstaan is vanuit de idee: komt met een zot idee en we maken er sowieso een nummer mee.

Vernoemenswaardig is ook ‘Schlachter’, de in het Duits vertaalde versnelde versie van ‘Teurastaja’, de opener van het album ‘Hoitovirhe’, waarop Chris Harms van Lord Of The Lost de guest vocals verzorgt. En uiteraard ook mijn favoriet van het album: ‘Trauma’ dat van de eerste noot uitnodigt tot wild ronddansen.

Delen op

Tags

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.