Dit is er eentje voor in het Heidense Dorp op het komende WGT. Bij dit zinnetje weet u al meteen in welke muziekjes deze nieuwe naam Totentanz Strumpfsockig (vrij vertaald als doodsdans sokken?)  zich specialiseert al is het net iets meer of beter iets anders dan de meer traditionele moderne middeleeuwers. U weet wel de middeleeuwen, die duistere tijden, die zeer goed aansluiten bij een zekere 'goth feel', toen was er immers nog veel mysterie in de wereld en heksen durven we al wel eens romantiseren als ze er al goed uitzien tenminste.

Deze Totentanz Strumfpsockig is een vrij nieuw project, een zeskoppig gezelschap (Die Todesfee, Der Tod, Das Tier, Der Irre, Die Teufel, Die Seelenfängering) die zich de punks van de middeleeuwen noemen en zowel overweg kunnen met traditionele intrumenten als doedelzak, harp, dwarsfluit, shakuhachi, maar evenzeer met moderne gitaren aan het rocken gaan. U denkt nu misschien meteen aan namen als Tanzwut of In Extremo die op een bepaald moment in de gothic scene zeer populair waren maar toch is deze “Totentanz Strumpfsockig” anders. Zo is het titelnummer waarmee het album opent een ietwat dwepende en duistere middeleeuwse horlepiep, terwijl in “Wanderlust” de brug wordt gemaakt met een modern instrumentarium die de middeleeuwen als het ware doen rocken.

Iets wat ook geldt voor “Fear” waar je met een beetje fantasie zelfs een vrouwelijk aangestuurde versie van gothic rock tegenover kunt zetten. “Seven Years Of Silence” is dan meer een paganistische rocker die de richting opgaat van Inkubus Sukkubus .”Bişik Cırı”  laat me dan weer de middeleeuwen horen zoals ik die graag hoor, spannend, mysterieus en duister en zelfs een beetje exotisch. Terwijl er ook meer vrolijke dansriedeltjes zijn op tradionele leest, in de middeleeuwen waren het allemaal puntschoenen, het feëereike “Hexe” danst met de duivel in “Vater” en “Mutter’”, lekker wild en ongeremd want dat waren de middeleeuwen ook.

“Sumerian” is dan weer onaards dromerig.  “Der Knecht Des Tödes” wordt op gedans en gejubel onthaald, de dood is immers altijd onder ons en maakt geen onderscheid tussen rijk of arm  en tot slot is er ook nog “Deine Zeit”, een tradional als uitgeleide die stevig van zich af rockt . Indien u zwicht voor een middeleeuwse deun en deze tijden u net als ik vrolijk maken, wel dan is deze Totentanz Strumpfsockig zeker iets voor u. Op zich best charmant maar bovenal divers en dwepend en opzwepend en alle duisternis wordt magisch vrolijk.  Iets zegt me dat ze in 2024 ergens in de buurt van Torhaus Dolitz zo rond het pinksterweekend in de mooie stad Leipzig het beste van zichzelf zullen geven. Mocht dit niet zo zijn, koop dan maar al het cd’tje.

Totentanz Strumpfsockig