Genre(s)
The Stargazer’s Assistant is sinds 2007 het project van de Britten David J. Smith (onder andere Guapo), David J. Knight (Danielle Dax, Lydia Lunch, Shock Headed Peters…) en Michael J. York (onder meer Coil). Het project verkent een soort onaardse klankwerelden en trekt zich daarbij niets aan van vakjes en genre-identificaties. In plaats daarvan trekt The Stargazer's Assistant de luisteraar mee in een onbekende, rijk atmosferische geluidswereld met spectrale melodieën en spookachtige sferen, soms vrij onheilspellend maar altijd warm en met diepe emoties beladen.
We zijn al enige tijd bekend met dit project want we bespraken in 2019 al het album “Mirrors & Tides, Shivers & Voids” van The Stargazer’s Assistant, een heruitgave op Zoharum van ouder materiaal.
Het rituele aspect van de muziek is onmiskenbaar. Het heeft eigenlijk wel een beetje van bijvoorbeeld een Rapoon, maar het klinkt (nog) meer zweverig en mystiek. Met zijn atmosferisch gelaagde synthesizers, etnische klanken en etherische vrouwelijke vocals heeft het ook vaagweg wel iets van de latere Dead Can Dance (“Spiritchaser”) of van dingen als het Franse Rajna en het Belgische Raksha Mancham. Er zit dus een soort ethereal of chantende vrouwenstem in. Het (dark) ambient genre is vaak ook niet ver weg of toch zeker in de atmosferisch instrumentale stukken, zoals openingstrack “Agni” en de laatste track “Oya” (of eigenlijk de voorlaatste want er staat ook nog een niet op het hoesje vermelde mystery track op nummer 11).
The Stargazer’s Assistant trekken echt wel een heel breed en genre-overschrijdend publiek aan blijkbaar want ze staan zelfs vermeld op dé progsite (www.progarchives.com). Daar worden ze omschreven als ‘progressive electronic’ en ‘kosmische krautrock’ en vergeleken met Peter Frohmader en Coil. En ja, daar kan ik me zeker ook in vinden.
“Shalman” heet mijn favoriete track en met zijn 14 minuten is dit tevens de langste. “Ra-Atum” is ook een topper of “Shango” met zijn mysterieuze fluitklanken.
De overige tracks heten: “Shamash”, “Ishum”, “Agneya”, “Odqan”, “Arinitti”. De tracktitels zijn helemaal in de geest van het door en door occult, mystiek en paganistisch sfeertje dat het album overheerst.
Het prachtige artwork is van de hand van de kunstenaar Stephen J. Bloomer (1966-2015) waarvan ik voor de rest weinig terugvind. Ik zie er een soort bosgeest in wat perfect past bij de pagan en ritual sfeer van dit album.
“Fire Worshipper” (11 tracks, 49 minuten) werd opgenomen tussen de herfst van 2016 en de zomer van 2021 en is een ferme aanrader voor de fans van dromerige en mystieke etnisch getinte ritual en ethereal.