In 2013 verscheen het debuut van dit Duitse duo bij het Danse Macabre label om al zeer snel te verkassen richting Infacted Recordings waar drie albums verschenen: “Days Without Rain” (2015), “Three” (2017) en “Core” (2021). Voor hun nieuwe album “Interference” kozen Marc Schleser en Paul Kush voor het Scanner label, onderdeel van de Dark Dimensions labelgroep. “Interference” moet de naam weer bijschrijven in de orderboekjes van de liefhebbers van de  meer bijtende electropop, oftewel die fans die niet vies zijn van wat gecontroleerde electro 'herrie' tout court.

Denk hierbij aan de actuele singel “End Of Days” (zie clip) en u begrijpt dat de doorsnee electro liefhebber zich ook op dit nummer kan ‘jeunen’. Dit doordat de band wel op de meeste nummers van deze “Interference” electropop boven het cliché van de zeemzoeterigheid weet te tillen. Het nummer “DNA” dat als eerste singel uit “Interference” werd getrokken is in die zin ‘gladder’ maar nog altijd acceptabel voor de electrofan én synthpop liefhebber.

En dat kan eigenlijk gezegd van het merendeel van de 11 nummers op deze “Interference”. Vooral ook van “A Million To One” dat het synthpop ritme een tandje hoger legt en net daardoor opvalt, of de droge aan ebm schatplichtige ritmiek van “Apologize”.  Voor de electropop puristen is er dan weer “Twenty One Gramm” of het op zich wel mooie “Maze” of nog de ballad “Crown Of Imperfection” die mede door de dreigende synths toch serieus mag genomen worden en wegblijft van de verveling waaraan menig synthpop of electropop release na een aantal nummers al te vaak aan gaat lijden.

Terwijl de futurepop echo door “Resistance” galmt is “Phoenix Of The Flames” wat logger in zijn aanpak met her en der een arrangement ontleent aan Amerikaanse industrial maar dan wel geheel gekneed binnen het klankenpalet van The Saint Paul.  “Shed” is een semi akoestisch sluitstuk met een hoofdrol voor de piano dat vooral anders klinkt dan de overige 10 nummers,  een ietwat naakte dromerige ballad die weinig toevoegt maar omdat het anders klinkt dan de andere songs toch zijn plaats heeft op deze “Interference”.

Een album waarbij opvalt dat dit duo wel degelijk weet hoe je goede, relatief commerciële electro songs in elkaar zet zonder evenwel in de valkuilen van het synthpop genre te vallen. Het is niet iedereen gegeven, maar deze The Saint Paul wil ik met een gerust gemoed aanbevelen aan de liefhebbers van electro met een vette pop rand.

The Saint Paul

The Saint Paul (facebook)