Ondertussen ook alweer enige tijd actief, zij het onderhevig aan meerdere bezettingswissels en met af en toe een hiatus tussen de albums. Opgericht in 2006 zijn het Franse The Cemetary Girlz pas toe aan hun derde album, er zijn er die beter doen maar voor Dark Entries geldt nog altijd liever kwaliteit dan kwantiteit. Is dit bij deze nieuweling “L’ Envol Du Corbeau” dan ook het geval? Wel, voor wie zich vooral nog de death rock fase van deze Fransen herinnert zal het in elk geval ietwat aanpassen worden want een door nieuwe wissel, Sioux Side kwam de bas plukken en hoewel de death rock echo nog door dit album zweeft, zijn de nummers vooral donkerder geworden en daardoor ietwat minder ‘uitbundig’.
The Cemetary Girlz blijven evenwel hun gothic roots trouw, zo zie ik dat graag, en putten nog altijd inspiratie uit Hammer Horror films, vampieren en geromantiseerde mysteriën. De albumtitel, hoewel we ‘maar’ 6 nummers terugvinden, het album moest ook op vinyl kunnen geperst, zet al meteen de toon. De raaf (corbeau), als sinds jaar en dag de brenger van magie en wijsheid, maakt zijn vlucht over de wereld van vandaag, aanschouwt en beschouwt, glijdt statig door de wolken (“Faded Roses” of bij nacht in “L’ Envol Du Corbeau”) en maakt soms een duikvlucht (“The Wanderer”) maar blijft immer fraai verpakt in zijn gitzwart vederkleed.
Er mogen dan maar zes nummers zijn, een aantal, zoals het titelnummer gaan vlotjes over de acht minuten zonder dat deze ook maar één seconde gaan vervelen. Met deze “L’ Envol Du Corbeau”, dat 10 jaar na het vorige album “Opus Vitea” (2013, Manic Depression) verschijnt, tonen The Cemetary Girlz nog altijd hoe de magie en intensiteit van gothic te bewaren in 6 stukken muziek. Ravenzwart, zonder al te veel cliché maar met een stevige afdronk. Nu de raven terug zijn in Vlaanderen keren ook The Cemetary Girlz terug in de voorste gelederen van actueel interessante gothic acts. Magisch krachtvoer voor de liefhebbers van het genre en naar ik hoop zitten er hier tussen de lezers van deze website wel een aantal. Laat dat aantal dan vooral nog groter worden. Gothic al dan niet zonder rock undead!
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971