Recensie

The Cassandra Complex: Death & Sex

Genre(s)


Deze groep rond Rodney Orpheus draait al zowat een eeuwigheid mee ... Tenminste, in 1985 verscheen een eerste singel en nu anno 2024 is er een 'nieuw' album met de titel “Death & Sex”. Als ik goed geteld heb, het 12de studioalbum alweer, al kunt of beter moet u dit eigenlijk vooral beschouwen als een selectieve update van het in 1993 verschenen album “Sex & Death” ([PIAS]) om 40 jaar The Cassandra Complex in de bloemetjes te zetten.

De groep werd opgericht in gothic rock hoofdstad Leeds, maar The Cassandra Complex had van bij aanvang de missie om dat geluid met electronica te combineren en daar later zelfs wat meer metalige gitaarstormen aan toe te voegen al plooide de groep de laatste jaren wel weer terug op zijn originele en meest succesvolle geluid. Het album “Death & Sex” zal wellicht geen alternatieve wereldhit als “One Millionth Happy Costumer” baren, dat deed het in 1993 ook niet,  maar is in zijn geheel een fraaie en vooral typerende herwerking van een The Cassandra Complex album geworden.  

De twee originele leden Rodney Orpheus en Andy Booth lieten zich bijstaan door trouwe leden van The Cassandra Complex familie, Chris Haskett (David Bowie, Henry Rollins Band) en Mera Roberts (Black Tape For A Blue Girl, Faith And The Muse) en nieuwkomer Brent Heinze (Probe 7).  Gitaren combineren met electronica is weerom de basis en dat neigt naar harder,  eerder stalen werk als in “Kneel To The Boss” of meer dansbaar materiaal als in “Give Me What I Need” of meer typische The Cassandra Complex slepers als “Mouth Of Heaven” of “Satisfy Me” (allen in een CX 40 versie).  

Zeven nummers voor een ‘volwaardig album’ mag ik echter wat weinig vinden en da’s zo een beetje de enige smet op deze nieuwe en toch ook niet nieuwe The Cassandra Complex. Tegenwoordig worden de heren netjes ingedeeld door sommige media in het dark wave genre, maar dat is het natuurlijk niet, het is veel meer dan dat. Ik zou het eerder als moderne electro wave omschrijven, een genre dat ongemeen populair was in de jaren 80 bij ons. Net als de band en daar zat hun labeldeal bij [PIAS] uiteraard voor veel tussen.  En omgekeerd,  want hun geluid sloot netjes aan bij het dansbare alternatieve geluid van dat label.

“Come Out” is een ietwat bombastische, stevige electro rocker terwijl “Realm Of The Senseless”  op de rem gaat staan en het torment in een dwepende orgie van klank en stem verpakt. Een beetje hetzelfde trucje als bij de grote hit maar met net iets minder dat onder je vel gevoel. Al bij al een divers maar toch ook weerom coherent en typisch The Cassandra Complex album waar de fans niet rouwig om zullen zijn en  ook het origineel “Sex & Death” nog eens in de kijker zet. Al wordt op deze nieuwe worp hét succesnummer “War Against Sleep” netjes achterwege gelaten. De groep is momenteel op toer om de veertigste verjaardag te vieren en  is ondermeer te zien op het Wave Gotik Treffen.

The Cassandra Complex 

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.