The missing link between pop and metal. Zo omschrijven de heren van de Zweedse band Symphony Of Sweden hun muziek. Toch is de band tot op heden relatief onbekend bij het grote publiek en al zeker bij de liefhebbers van het metal genre. Tijd om dit duo samen met hun nieuwe album ‘Haunted’, dat op 7 februari 2024 verscheen, even onder de loep te nemen. 

De band werd opgericht in januari 2020 nadat Pontus ‘Evan’ Hagberg voor de zoveelste keer een pakje ging afhalen in het afhaalpunt dat deel uitmaakte van de tabakswinkel van Linus ‘Lee’ Wester. Het was Lee al opgevallen dat het hier vaak om muziek gerelateerde pakketten ging, waardoor hij zich aan de vraag waagde of Evan met muziek bezig was. Evan nodigde Lee prompt uit in zijn opnamestudio, waar bij de eerste tonen die Lee zong, de puzzelstukken in elkaar vielen. Lee was als zanger en songwriter op zoek naar een producer en Evan was op zijn beurt op zoek naar een fantastische zanger. Win-win dus en dat zonder krasbiljet. Over een naam voor hun project waren de heren het echter niet meteen eens. Het woord ‘Symphony’ zat al een tijdje in het achterhoofd en na een aantal maanden werd daar gewoonweg ‘Of Sweden’ aan toegevoegd. Beiden vonden dit een commercieel geslaagde zet omwille van het positieve imago dat dit land met zich meedraagt en dat vooral op muzikaal gebied. 

Om nu te stellen dat de muziek van Symphony Of Sweden enkel een pop en metal sound bevat, lijkt een beetje kort door de bocht gezien er wel meerdere elementen met elkaar vermengd worden. Zo zijn we ook getuige van het ontstaan van een mooie cross-over van epische en klassieke fragmenten en een vleugje electro die kracht worden bijgezet door het stevige stemgeluid van Lee. Gooi daar nog  vervormde gitaren en akoestische drums bovenop en dan pas krijg je de unieke, gepolijste sound die garant staat voor een goed verteerbaar geheel. Dit geluid was eerder al te bewonderen op de eerste twee studioalbums: ‘Inner Demons’, uit 2021 en ‘Saints Of Yesterday’ uit 2022. Wie deze albums reeds beluisterde, zal zeker bekend zijn met songs  zoals ‘Champions’, ‘Will She Fight’ en ‘My Pride’. 

Bij het bekijken van het nieuwe album ‘Haunted’ vallen meteen drie bijzonderheden op. Net zoals de twee voorgangers bevat deze plaat in totaal 12 songs. De klok tikt bij de meeste nummers niet voorbij de drie minuten, waarmee deze op gelijke hoogte komt te staan dan ‘Inner Demons’ en ‘Saints Of Yesterday’. De formule om de boodschap per song kort maar krachtig in de oren van de luisteraar te katapulteren, heeft in het verleden zijn effect bewezen waardoor hier voor de repeat knop werd gekozen. Ook de albumhoes springt in het oog: wederom prijkt er een foto van beide bandleden op, inclusief maatpak, zonnebril en marcelleke. 

‘Haunted’ opent meteen met een knaller, de gelijknamige titelsong. Reeds vanaf de eerste tonen en woorden (‘I’m in your dreams, I’m haunting you’) worden we bij het nekvel gegrepen en meegesleurd in een soort van symbiose tussen het hoofdpersonage en zijn ‘prooi’. Op ‘Exit – When There’s Nowhere Else To Run’ gaat het er stevig aan toe, wat zijn hoogtepunt kent in een korte maar beklijvende gitaarsolo. ‘Get Out Of My Mind’ is een noodkreet om na een gebroken liefde eindelijk mentale rust te kunnen vinden. Het nummer baant zich een weg in het hoofd van de luisteraar waar de titel van de song keer op keer blijft doordrammen en versterkt wordt door de slagzin van het volgende nummer, ‘Bad Thoughts’ (‘Stop, she’s killing me, killing me, killing, killing me’). De epische tonen van ‘Even If Solo’ geven het personage draagkracht om zijn leven opnieuw op te pikken en bieden een voorzichtig positief toekomstperspectief . Op ‘Lay Them Down’ wordt een aantal versnellingen teruggeschakeld, wat resulteert in een eerste ballad waarin een oproep gelanceerd wordt om aan alle gevechten (in welke vorm dan ook) halt toe te roepen. Niet geheel onlogisch volgt het nummer ‘Show Me Love’, om vervolgens met ‘Down And Counting’, ‘Just Let It Bleed’ en ‘Black Painted Heart’ de pijn recht in de ogen te kijken. De afsluitende ballad ‘Goodbye’ stuurt de luisteraar letterlijk en figuurlijk met een schijnbare feel good vibe de nacht in. Schijnbaar, want achter de façade van popachtig klinkende songs, worden verhalen verteld van verscheurende hartzeer, gevechten met de buitenwereld en zichzelf, loslaten en wanhopig maar tevergeefs het evenwicht proberen vast te grijpen. Niets is dus wat het lijkt, waardoor dit album niet enkel onder de categorie pop en metal geplaatst kan worden. De donkere rand komt immers keer op keer om de hoek kijken.

website

bandcamp