Ook een album dat eind vorig jaar het levenslicht zag maar nu pas de redactietafel van uw favoriete webzine Dark Entries heeft bereikt. Als u een beetje in de scene duikt, dan weet u misschien al dat dit Italiaanse duo reeds heel wat lof kreeg toebedeeld. Al zeker bij de release van dit album, het vervolg op het in 2020 verschenen debuut “Don’t Chase The Light” (Finalmuzik). Is die lof dan terecht? Wel dan weet u dat u altijd bij Dark Entries terecht kan voor een  review zonder oogkleppen.

De opener “God Is a Machine” (zie clip) bijt zich meteen in me vast en is zowat de mooiste baby die ‘de daad’ tussen het electro pop genre en actuele dark wave / post punk kan maken.  Krachtig, opzwepend en dansbaar, het gewicht ligt hier bij een melodieuze dark wave feel.  Maar het is ook duidelijk dat er een klein electro pop wonder schuilgaat in de samenwerking tussen Daniele Iannacone en Livio Caenazzo, zelfs electro en future pop klinkt door hun geluid heen en dat wordt verder op dit nieuwe album meer dan bevestigd.

In die zin waait de moderne electro pop benadering in nummers als “Beyond” of “Not A Saint”, die zeer melodieus de jaren 80 sound naar het heden vertalen, met kunst en kunde door de boxen. Ook al is dit niet geheel uw stijl, slecht kan u dit niet vinden. Dansbaar en aaibaar tegelijkertijd en gelukkig niet zeemzoet zoals het electro pop genre wel eens meer uitpakt. Het blijft dan wel aan uw vingers kleven maar dat is dan vooral vervelend. “Reddish Glow” laat, daar ben ik alleen maar blij om, wat meer moderne dark wave toe terwijl met “Epic” een mooi stukje semi akoestische sfeer door de woonkamer waait. Een fraaie instrumentale dromer zonder kapsones, simpel maar doeltreffend.  Eerder kort van stuk, “Epic” had best wat langer mogen duren.

Met “Pain Is Just A Noise” wordt zelfs voorzichtig de (dark) electro kaart getrokken, eentje voor de clubs. Die had ik niet meteen zien aankomen. Electro lijkt op “The Loop" centraal te staan, in een mix van dark wave en future pop, het resultaat is opvallend poppy zonder zichzelf te verloochenen tot de alomtegenwoordige commercie. De electro pop sound anno 2024 is meteen uitgevonden. En die sound mag dan wel dansbaar maar soms ook in zijn context een beetje zwaarmoedig zijn, vandaar dat “The Fall” me wel bevalt, dit nummer zit gewoon sterk in elkaar en dat is een objectieve vaststelling.

Op “Split” werd A Copy For Collapse uitgenodigd tot een samenwerking, het resultaat is een melodieuze electro pop song die alweer in het genre uitblinkt. Tot slot, we zijn aan nummer 1010 (tien dus), eindigen we met het bonusnummer  “All I Want” dat in 2022 reeds als digitale singel verscheen. “All I Want” is de meest futuristische en techno trance aandoende track op dit album, niet meteen mijn meug maar ook hier blijkt Sun’s Spectrum wel weg mee te kunnen. Al bij al kan ik de lof die deze release door andere media reeds kreeg toebedeeld dus wel begrijpen. Als u op zoek bent naar een actueel, modern electro pop geluid dat u serieus kan nemen dan moet u zeker deze “The Silence After The Fall” proberen. Objectief valt er Sun’s Spectrum niets te verwijten, u moet gewoon van het genre houden, want dit is in zijn genre gewoon het betere werk!

Sun’s Spectrum (facebook)