Still Patient? werd geformeerd in 1988, als één van de vele Duitse gothic rock minnende acts die begin jaren 90, nadat de oorspronkelijke Britse invasie van dit genre was gaan liggen, massaal ook ons Belgenland zullen binnenvallen en de gothic scene een tweede leven schenken. Anno 2023, dat is dus zowat 35 jaar later als u goed kunt rekenen, is deze Still Patient? er nog altijd en ook hun lange gothic rock jas hebben ze na al die jaren nog altijd niet afgezworen. Gelukkig.

Meer zelfs, op deze “Love And Rites Of Rage” lijkt de groep terug te grijpen naar enerzijds donkere, maar ook zeer potige en krachige gothic rock songs zoals ze die ook in hun beginjaren brachten. Waar de intro “The Beginning” niet meteen een richting duidt zit het met “Firefly” al meteen strak in het goth jasje. Mystieke rock, donker en melodieus. De zware, ietwat getormenteerde grafstem van Andy Koa, maakt dat de sfeer direct goed zit.

“All Dead” toont al meteen de andere kant van de medaille, ingetogen meer introvert met een pompend basje kleurt de dag tot nacht, met af en toe een sprankelende gitaar aan de zwart fluwelen hemel. Hier zitten de 12, als we de intro even buiten beschouwing laten, nieuwe nummers tussen gevangen. Soms een beetje pompeus en bombastisch tot drammerig maar dat is het genre uiteraard niet vreemd.

“Love Me” met een muzikale echo van oudere Sisters Of Mercy, een bas als een verbannen kathedraal in “Looking Glass” (zie clip), “Sacrifice in Paradise” als een aanzwellende gothic rock orgie. Tussen “Bittersweet” valt geen speld te krijgen, ook al wordt de elektronica hier ingezet om meer ademruimte te scheppen. Dark rock en goth rock ontmoeten elkaar in “Rites Of Rage”, “Trees Falling II” is het nummer dat het meest jaren 80 aandoet en met “Wherever” zet de groep me aan het dansen. Wat mij betreft de beste song van deze nieuwe Still Patient?.  

“Heart Shaped Box” doet ietwat oosters aan met zijn gitaarspel terwijl met “Afterglow” (met een zekere Miru-Schirin Samimi van Delta Complex) gewoon een mooi, eerder melancholiek, nummer in goth stijl wordt gepresenteerd. Met “The End” zijn we ook effectief aan het einde van dit nieuwe Still Patient? album toe. “The End” is eerder een uitgeleide op een marstempo, een overwinningsmars voor het gothic rock genre waarbij de beats je om de oren kletteren. Met deze “Love And Rites Of Rage” bewijzen de oudere jongelingen van Still Patient? nog steeds bestaansrecht te hebben en leveren ze een sterk album af dat liefhebbers van eigentijdse gothic rock met oor en oog voor traditie zal weten te bekoren. Sfeervol en krachtig tegelijkertijd.

Still Patient?