Genre(s)
Vroeger waren het nog Sovjets, tegenwoordig Oude Belgen. Onbelegen, maar met nog steeds de drive die ze reeds hadden einde jaren 70. Tijden die vanuit het Leuvense werden bevochten met een cassette ‘Bootleg’ met zowaar 18 songs, wat toen nog onder The Sovjets werd uitgebracht. Gekenmerkt door het schoppen tegen een maatschappij die niet deugde, de middelvinger opgestoken tegen het establishment.
The Sovjets werden Sovjet War in 1982 zonder daarbij in eerste instantie bijzonder productief te zijn. Er was ‘The Nuthouse’, dat enkel verscheen op het haast onvindbare en tegenwoordig vooral veel te dure compilatie-album No Big Business 2, een singeltje ‘It Became A Problem’ / ‘Guns For Fun’ (dat samen met ‘Just A Story’ ook werd verzameld tussen bands als ‘Gruppenbild’, ‘Company Of State’, ‘The Cultural Decay’, ‘De Brassers’, ‘Siglo XX’, ‘Struggler’ en soortgelijken op het door Onderstroom uitgebrachte Koude Golven). Sovjet War was dan ook het type band dat liever op een podium stond. Tot ze zelf in 1984 het licht uitdeden.
De maatschappij deugt nog altijd niet, zolang er een crisis is zal er punk zijn en een Sovjet War. Na zowaar 36 jaren ondergedompeld in stilzwijgen was er de Grote Verrijzenis. Sovjet War stond plots weer op een podium, tot ook dat niet meer mocht. Een pandemie overheerste het wereldbeeld.
Het virus ontmanteld en Sovjet War weer in oude doen. Ondertussen gewijzigd in de bezetting en met een album ‘Psychopuppets’ waar niemand, inclusief de band zelf, nog op had gerekend.
‘Psychopuppets’ van Sovjet War is vooral tweeledig, enerzijds zoals het in huidige tijden klinkt, anderzijds de nostalgie van hoe het ooit was. De punk kende binnen de band het voorvoegsel ‘Post’, de middelvinger is er nog steeds. Nieuwe tracks blijven confronterend en zoeken hun toevlucht tot de punkgedachte van de 21ste eeuw. Zonder daarbij gedateerd te klinken. En met een glansrol voor het opgewaardeerde ‘The Nuthouse’.
De andere kant is voor het verleden, registraties van hoe het er aan toe ging op het podium van destijds en met demo-uitvoeringen van tracks die vaak niet of in beperkte mate naar buiten kwamen. Het is vooral deze tweeledigheid die de progressie van een band als Sovjet War weet te illustreren. Waar Postpunk uit Leuven nog even kwaad klinkt zoals dat vroeger al het geval was. Er zijn redenen genoeg om kwaad te zijn tegenwoordig. Psychopuppets als album mag dan ook graag zowel het begin, het einde en een nieuwe ontstane evolutie vormgeven voor de oudstrijders van Sovjet War. Nieuwe zieltjes winnen, de generatie met tegenwoordig rimpels en grijs haar hadden ze al en zijn nu ook weer helemaal bij. België beeft. Door een Sovjet War die we wel graag hebben.