Het trio Anja Valpiana (zang), Luzt Bauer (electronica) en Philip Akato (bas) uit Düsseldorf zijn samen  Six Turns Nine, een groep die een soort proto goth sfeertje verdrinkt in vroege trip hop intimiteit om te komen tot wat ze zelf minimal non pop noemen. Het doet me ietwat denken aan het Amerikaanse bij ons niet meteen bekende Switchblade Symphony. Als deze naam u iets zegt mag je met een kus van de meester een bank vooruit.

Een grote naam die ik hier kan aanhalen is ongetwijfeld Portishead om u toch een beetje richting te geven. Soms zijn de nummers eerder kaal en intiem zoals in “Love Map”, terwijl “Fatigue” dan weer een stuk potenter en meer donker klinkt. De opener "Moments" doet mij bij de eerste deunen aan een grote jaren 80 new wave instrumental denken.  Her en der ook wat voorzichtig industrieel geschraap in de nummers, het geeft wat weerhaakjes aan deze vrij poppy composities waardoor ze net dat ietsje meer hebben dan de doorsnee radio pop hit waar u en ik ongetwijfeld ‘het vliegend schijt’ van krijgen.

“Carry On” is dan qua zang weer net iets te geforceerd om mij te kunnen bekoren, “Protect Me” opent als The Human League zonder The Human League te zijn uiteraard, terwijl “Street”  experimenteert met een meer jazzy ondertoon en een stem die inspiratie is gaan halen bij Siouxsie Sioux in Creatures tijden. Zo. Om u maar  te zeggen. Een én ander maakt ook dat deze release een zeker cabaret gehalte ademt, zonder alweer cabaret te zijn. Uiteindelijk zit het label minimal non pop dan nog niet eens zo ver uit de buurt.

“Bird” is een koekoeksjong, kort van stuk, maar lekker pittig dan weer is “Ginger” waarin ik me een jonge Lene Lovich voor de geest haal. Ik kan er ook niks aan doen.  Een ander intiem en dromerig moment is “Unwanted”,  waarin wordt geprobeerd een moderne, uitgestreken versie van The Velvet Underground neer te zetten alleen weet Six Turns Nine dat de meeste dromen bedrog zijn. Tot slot wordt het trip hop gehalte met “Flames” nog een keer in brand gestoken, trip hop waarover weliswaar een ietwat dreigende, lome post punk baslijn lijkt te kruipen. U merkt het Six Turns Nine combineert op dit debuut genres die voor een leek onverenigbaar lijken. Het resultaat is in zekere zin bijzonder, gelaagd en ook wel geslaagd om een labeldeal met een heus label te versieren.

Six Turns Nine (facebook)