Een naam die niet mag ontbreken op een feestje en dus is een verjaardagsvinyl naar aanleiding van 40 jaar Play it Again Sam! meer dan verdiend voor een Limburgse band met zelf een  zeer grote verdienste. Ik heb het uiteraard over dé Belgische cold wave band diens PIAS carrièrre pas in de tweede helft van hun loopbaan begon.  Aanvankelijk was Antler de partner maar toen de reputatie al was  gemaakt met tal van cult successen kozen de Genkenaars in 1987 voor het PIAS label waar in dat jaar de ep “View Of The Weird” en het album “Flowers For The Rebels” verscheen, nadien volgden nog de albums “Fear And Desire” (1988) en ”Under A Purple Sky” (1989) alsook de de ep’s “Till The End Of  The Night” (1987), “Summers Die” (1989) en “Baby Divine / Cities In Dust” (1989).

Meteen hebt u zowat de hele ‘backcatalogue’ van Siglo XX op PIAS. Meer dan voer genoeg om daar 6 sterke cold wave songs uit te destilleren, vaak bleven compilaties en heruitgaves steken in de Antler jaren van de  band. Ten onrechte als  je de zes bijdragen hoort op deze vinyl, zelfs in stilte is het geluid van Siglo XX ongemeen krachtig. Ik ben maar wat content dat ik hun live wederopstanding, weliswaar niet meer in de originele bezetting, mocht meemaken en ze de afgelopen jaren een aantal keer in binnen - en buitenland live mocht mee pikken. De groep heeft de strijdbijl ondertussen definitief begraven maar door hun sterke live presence ligt hun naam anno 2023 nog fris op de tong en deze vinyl komt dat alleen maar versterken.

De  machtige productie maakt dat elk detail magistraal wordt  weergegeven en een relatief trage song als “Fear And Desire” je naar adem doet happen, slepend en zenuwslopend met angst en verlangen, een beetje  zoals je  eerste date met je eerste grote liefde. Maar dan wel ergens tussen de  mijnterrils en de kale, omgewoelde grond van de kille desolate fabrieksvloer. “The Pain Came” ademt diezelfde existentiële twijfel en angst die verloren loopt in jezelf maar verdomd hard in je eigen vel bijt. Zwartgallig werd wel eens gezegd, maar laat deze authentieke zielsmuziek voor mij nu net een  absolute meerwaarde hebben. Het is een beetje dansen in jezelf om de pijn te verteren, wachtend op een vriend  in “Waiting For A Friend”  die als bevrijding een pistool in zijn hand blijkt te dragen.

De crisisjaren 80 waren immers voor veel jongelui een Russische roulette, nu is het dat nog voor een nieuwe generatie jongeren  alleen zijn die zo door de commercie platgewalst dat elke ruggengraat ontbreekt en ze het niet meer beseffen. Liggen ze al niet aan het infuus? In het besef zat namelijk de rebellie van deze Sigglo XX. Opdat de dood ons levend vindt en het leven ons niet doodt, weet u wel. Al werd men in de jaren 80 even goed verliefd, op een “Baby Divine” weliswaar, ook de liefde is gevaarlijk alleen haar fantasie is goddelijk. En behoorlijk koel ook in deze strakke cold  wave rocker. Dansen deed  ik ooit tot “The End Of The Night” met of zonder ‘baby divine’, een nummer met  een geniale baslijn waarin het tempo en het volume nog  een  keertje wordt opgedreven lang voor er sprake was van sfeer verpestende decibelmeters. Gaan! Straatlawaai was niet voor niets het eigen vzw’tje van de band.

Rock muziek kan ook confronterend zijn. Misschien, wil het enige relevantie (blijven) hebben, zou het dat wel moeten zijn. Met “Sister Suicide” is het gebroken dromen lijmen,  de jaren 80 waren behoorlijk uitzichtloos, maar ook rebels. Suïcide als noodkreet voor de wanhoopsdaad met een geluid dat de scherven  sterker aan elkaar kleeft dan de meest krachtige Bison secondenlijm. Het mag voor een buitenstaander misschien wat apart of vreemd klinken maar voor mij is  dit  6 nummers lang genieten van de beste  cold wave die België ooit wist voort te brengen.  Uiteraard werd de groep misbegrepen door kleinburgerlijk  Limburg en bij uitbreiding gans België, kleinburgerlijkheid is immers een beangstigend, zeer snel verspreidend virus.  

Must have, zoals zowat  elke release die we hier bespreken uit deze unieke reeks. Vooral omdat de sound van dit vinyl beter klinkt dan op de originele plaatjes uit mijn collectie. Als je nog niet van Siglo XX hebt gehoord dan is de enige goede reden; u bent  een  jonkie en bij deze  hoor je jouw ouders  de oren van hun kop te zagen voor deze release of  als u een gelukzak bent even door hun platencollectie te grasduinen, uw ouders hebben immers geen geldig excuus en als je deze Siglo XX er tegen komt, dan weet je, ze hadden verdomd goede smaak.

Siglo XX (facebook)