Gothic rock dood? Gothic dood? Dan is dat onder andere zonder Dark Entries en het Franse Sexblood gerekend. Bijna was dit debuut, “Teach Me To Cry” achteloos aan mij voorbij gegaan, gelukkig kijk ik graag af en toe eens achter het hoekje. Ondertussen is deze release bijna officieel één jaar oud maar ik stel hem graag aan u voor. Dit is gothic (rock) zonder meer, zonder schroom, zonder taboes maar naar geluid en beeld stevig verankerd in die scene die ik, en ik hoop ook u, zo lief heb maar nog amper in vol ornaat naar buiten komt.

Dat is bij Sexblood wel even anders, van de meezinger “Black Rain” , het mysterieuze “Dark Woman”, het archetype van de heks die een haat liefde verhouding typeert of “Girls In Uniform” een wat vreemde (?) fetisj tenzij het uniform van een duister zwart is natuurlijk. Clichés zijn Abel De Beauvoir, Demon VI en Sybil Viola niet vreemd maar wat mij betreft deert me dat niet, er is heden nu éénmaal te weinig gothic om ons heen om het leven ietwat draaglijker te maken en wat cultuur in het muisgrijs te injecteren.  

“Holodomor” zet aan zoals de oude Nosferatu, het titelnummer is een beetje het beleefde lament van een hopeloze Nosferatu, terwijl de eindnoot “Bad Priest” wordt ondergedompeld in een meer commercieel elektronich Victoriaans jasje. Het reeds eerder vermelde “Girls In Uniform” snijdt aan als gothisch neoklassiek,  "Sleeping Angel" (zie clip) is er eentje met meezingallures, terwijl “Soultrap” zich als een reptiel om je benen naar boven vlecht op zoek naar je sterfelijke ziel.

Gothic rock, zeer zeker, met stevige knipoog naar de geboortegrond van het genre maar toch ook weer voldoende eigentijds en gevarieerd om ook anno 2023 een goth minnend hart sneller te doen slaan. Tijd om kennis te maken dus met dit Sexblood en hun albumdebuut want goth heeft het eeuwig leven.

Sexblood (facebook)