Recensie

Rip n Rust : Murky Islands (cassette en download)

  • Door

  • Besproken op

    23 december 2022

Genre(s)


Wanneer de Belgische noise-artieste ONRUST je een bestandje doorstuurt ter bespreking voor Dark Entries, dan druk je dat stevig tegen de borst, ook wanneer het een collaboratie met de jouw onbekende Nico Esterle aka Ripit betreft.

Vorig jaar was Wendy Mulder aka ONRUST vijf dagen te gast in Frankrijk en de goesting om te spelen resulteerde in gemeenschappelijke jams in Studio de la Limite. Na het plezier maken kwam het harde werk en heeft La Mulder samen met Ripit 2 dagen gezwoegd aan de editing van wat deze cassette Murky Islands zou worden. Naar eigen zeggen voelde dit aan als een masterklas krijgen door iemand die daar doorwinterd in was... En dat zwoegen heeft duidelijk vruchten afgeworpen! Beeld je in dat je de opnames van 3 dagen stoeien met de machines moet reduceren tot een 11tal nummers oftewel een dikke drie kwartier aan hybride noise, slowcore, dubcore en industrial technoKill your Darlings komt dan naar boven als meest gepaste uitdrukking.

11 tracks, inderdaad, verspreid over 2 cassettehelften… voor deze recensie beluisterd als 2 lange werkstukken met hier en daar een toetssteen ertussen die wat meer aandacht verdiende. En het moet gezegd : sommige titels werden ook nader onderzocht ter uitbreiding van onze woordenschat. Zo begint het cassettealbum met Psithurisme (rustling sound), een geruis dat stelselmatig overgaat in de slowcore van 22_22. Met Sewer Mermaids (schitterende titel!) wordt het tempo dan opgevoerd. De eerste helft sluit in alle schoonheid af met Transitory Data.

De tweede helft opent schitterend met More Christopher Walken (een stelling waar we ook mee akkoord zijn) en kent andere hoogtepunten met het prachtig wegtikkende Marikao Aoki Syndrome (Japanse uitdrukking voor de drang die men in boekenwinkels kan voelen om dringend een grote boodschap te moeten doen… don’t ask … het is wat het is), het speelse Greening Out Stream en het donkere Beat Roots Murder.

2 helften die beiden op zich al voldoende afwisseling tonen in de verenigde talenten van ONRUST en Ripit… En bij deze hebben de artiesten ook bewezen -hoewel we al langer overtuigd zijn- dat ze geen one trick ponies zijn… Van ONRUST mag men zelfs zeggen dat ze op het podium steeds verder weet te evolueren, waardoor elk concert steeds weer relevant is!

Thank God it’s Friday… en dat wil dus ook zeggen Bandcamp-Friday. Maar dan zult u toch snél moeten zijn, want Murky Islands verschijnt (vandaag!) op slechts 50 (ja > vijftig) exemplaren bij het Brusselse Antibody label. Maar wat houdt u in deze tijden tegen om deze prima instrumentale release digitaal in huis te halen?

Delen op

Tags

Over Deno

Roepnaam Deno… omdat die al mee gaat sinds hij snotneus was… Eerste New Wave gerelateerde herinnering is ergens in de jaren 80: als snotneus naar huis gebracht worden achterop de fiets van een Chiroleidster, met ravenzwarte haren en kool omrande ogen, op wie hij een fietstocht lang smoorverliefd was… In de jaren 90 trouwe volger van het toen nog fysieke Dark Entries musiczine. Eerste wapenfeit was de bespreking van een Sygo Cries tape, in de handen gestopt toen hij op een festival een verkoopstand voor Dark Entries bemande. Carl McCoy’s band Nefilim gaf die dag verstek, maar later zou hij een retro artikel aan Fields of the Nephilim wijden, accidenteel gelijklopend met de comeback die Fields toen maakte… De band met Dark Entries werd verstevigd door middel van een stortvloed aan recensies en concertbesprekingen die een ruim spectrum van de zwarte scène belichtten… met ook aandacht voor artiesten die zich lieten opmerken binnen de bredere avant-garde… Motivatie was en is om nieuwe interessante muziek te ontdekken, persoonlijke helden een forum te kunnen geven en de mogelijkheid die Dark Entries geeft om recht naar de bron toe te gaan en artiesten zélf de pieren uit de neus te kunnen vragen… Wie zijn ze, wat doen ze en waaróm doen ze het… Lid van de officieuze Weird Redactie… Irrelevant fâit-divers : heeft al de 70’s platen van de Bretonse folk-rocker Alan Stivell, omdat hij die de max vindt… …vraagt zich nu af hoe het nu met die Chiroleidster zou zijn…

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.