Geen gelaarsde katten, maar een beetje Alice in Wonderland, dat wel. Deze Rabbits Wear Boots is de electro, trance en (retro) techno speeltuin van niemand minder dan Sandy Nys (Maghtea) die u moet kennen van Hybryds. Waar Hybryds zich verdiepen in donkere ambiente en ritualistische tot zelfs industriële klanken, laat deze Rabbits Wear Boots en totaal ander geluid horen waarbij de nadruk in eerste instantie op dansbaarheid komt te liggen.

En dat was en is dan ook de intentie van deze eerste worp “Transhuman Dystopia”. Een titel die meteen het wereldbeeld van dit album in twee woorden vat. Robotica en mens machine als een strijd tegen het systeem voor individuele vrijheden of misschien wel het omgekeerde; de voorbode van een totale en integrale assimilatie aan dat vermaledijde ‘systeem’.

De nadruk ligt hier evenwel op de muziek hoewel de titels, die samplegewijs doorheen de composities worden geweven, voor zich spreken; “Not A Number”, “Fuck The System”, “I am Cyborg” of “City To Burn” om er enkele te noemen. Hier zit dan ook de contradictie, verzet leidt tot assimilatie net zoals een cyborg de optelsom (man and machine combined in one entity) is van een binaire transcendentie die zich vertaalt in een soort retro scifi fantasie. Dit is de wereld waar de gelaarsde konijntjes dansen, een beetje als de ‘killer rabbits’ van Monty Python.

Want fluffy is dit album niet, ik hoor in de opener “Sensual Synthetic” het geroffel dat de drift van “In Strict Tempo” (Dave Ball) aankondigt terwijl er in een nummer als “I Am Cyborg” een bijna hemelse jaren 80 synth lijn / ritmiek opdoemt. Hetzelfde kan gezegd van “Berlin Night” waarin italo disco copuleert met de techno van de jaren 90. Deze nummers moeten het goed doen op de dansvloer zonder meer.

En zo valt er wel meer opmerkelijks te rapen als deze Rabbits Wear Boots uit hun pijp komen. Zelfs een tribale knipoog op “Night Vision”, maar evengoed springerige retro electro op “Italian Data Job” of de meer experimentele benadering van “Modified Reality” die twijfelt tussen de dansvloer en een geestverruimende droom, opgekookte hersencellen dansen immers ook. En is de werkelijkheid naar onze hand zetten niet iets wat we allemaal doen, of op zijn minst menen te doen? Met andere woorden we zijn allemaal neuroten, “Neurotic” en dus een beetje gek net als deze Rabbits Wear Boots, de enige overlevingsmodus in deze dystopische werkelijkheid en noodzakelijk om de grenzen van ‘mens’ te overstijgen.

“Why Are You Here” jaagt de electro liefhebbers die zweren bij een repetitieve beat en de dansroes, nog eens de dansvloer op. Op de digitale bandcamp download pagina vindt u trouwens nog heel wat extra’s terug, dan op de cd versie die ik kreeg toegestuurd. Het moge duidelijk zijn dat deze “Transhuman Dystopia” een nieuwe muzikale taal spreekt dan die die we van Sandy Nys al die decennia gewend waren geraakt.

Maar niets lijkt wat het is, en zo is er nu dit nieuw project dat hoewel gericht op de dansvloer toch ook die inherente dreiging kent, die schaduw die over de muziek heen hangt. Dansen mag immers niet te makkelijk zijn, geen goedkope horlepiep of een vrolijke Tomorrowland wolk. Er is immers ook veel om over na te denken, een beetje zoiets als de omstreden ancient aliens theorie, denk er over wat je wil, maar boeiend is het wel.