Ik schrijf Hamburg, 1989,  een jonge snaak die luistert naar de naam Peter Spilles richt samen met Dirk Scheuber Project Pitchfork op. Ik schrijf 2024, Dirk Scheuber heeft ondertussen (2021) Project Pitchfork verlaten maar Peter Spilles en zijn mannen hebben ondertussen als ik het goed tel hun 23ste! studioalbum klaar, “Elysium” al gaapt er wel een gat van zes jaar tussen "Fragment"(Trisol, 2018) en de nieuweling.

Het verhaal van Project Pitchfork schrijven gaan we in het bestek van deze review niet doen al zat er wel een evolutie in hun muzikale exploten om geleidelijk vanaf 2011 met het dansgrage “Dream Teresias!” (Prussia Records) album zichzelf terug te vinden. Ook deze nieuwe productie is ontegensprekelijk Project Pitchfork, daar zorgt niet alleen de stem van Peter Spilles voor maar evenzeer de donkere, electro composities die onderhuids altijd het licht verbergen.

Iets strakker dan voorheen misschien, maar ook gevuld met typische warme en door darkpop aangestuurde ballads als “Melancholia”, “Learning To Live” en “Memories”  die hengelen naar het succes van een nummer als “Rain” uit “Black” (2013, Trisol) tot ‘clubgangers’ als het als eerste singel uitgespeelde “Der Tanz”, "Summer Walk” of “Axiom”. Project Pitchfork, één van de weinige overlevers uit die eerste dark electro (toen heette het eigenlijk nog dark techno) lichting heeft anno 2024 nog altijd een typerende geluid al voel je min of meer een drang naar het integreren van meer muzikale diversiteit zonder de eigenlijke sound te verloochenen.

Nummers als “Transformation” of “Blind Mice” klinken behoorlijk poppy , terwijl “Unity” zich ontvouwt als een hamerend duet  waarop de 'pitchies' op zoek gaan naar ‘the love of my life”. Ondanks de soms zwaarwichtige bijna metafysische thema’s die eigen zijn aan het repertoire van de band weten de nummers toch een zekere ‘lichtvoetigheid’ te behouden.  Niet in het minst een handelsmerk waaraan Project Pitchfork zijn faam dankt.  

Deze “Elysium” is het derde en laatste deel van de triptiek die begon met “Akkretion” en ons via “Fragment” na zowat 6 jaar wachten bij deze “Elysium” brengt. De laatste akte van deze interstellaire trilogie die het donkere elektronische sterrenstelsel van de groep als geen ander verlicht. “Elysium” laat zich beluisteren als een kosmische elektrosymfonie,  "Elysium" vertolkt als het ware de muziek van de sterren, naar de aarde gebracht en vertaald in kolossale donkere electro kathedralen. Zoiets. 

Beginnen doen we onze reis in de  “Galaxies”, waarin onze eindigheid tegen dit oneindig universum scherp wordt gesteld, en meteen de aanzet is van ons doen en denken.  Onze nietigheid tegen de oerkrachten van de natuur. Project Pitchfork klinkt doordacht, warm en hoopvol doorheen al deze duisternis. Het zijn dan ook de ‘gelukzaligen’ die in het  “Elysium”  mogen vertoeven.  

Mocht u zich nog de op 500 exemplaren gelimiteerde en gekleurde vinyl + cd aan willen kopen, dan bent u al te laat (uitverkocht voor de officiële release datum). U kunt nog terecht bij een deluxe cd uitgave 28cm op 28cm  (2000 exemplaren) en de reguliere cd. De luxe uitgave bevat een tweede schijfje met daarop drie remixen van de nummers ‘”Unity”, “Der Tanz” en “Transformation” en een 80 bladzijden tellend boek met hoogwaardige afwerking. Apart en uniek, ik ben fan, al jaren en dat zou u ook moeten zijn, heerlijke dark (electro)  pop of elektronische darkwave zo u wil, met bravoure en finesse in elkaar gestoken.  

Project Pitchfork

Project Pitchfork (facebook)