Dit album verscheen vorig jaar reeds bij het Braziliaanse Wave Records, het is dan ook van dit label dat de naam van deze Pecadores me niet vreemd is. Eind dit jaar brengt Danse Macabre het meest recente album “Diabo Que Me Carregue”, zoiets als de duivel die mij meeneemt, op de Europese markt wat hier ook bij ons de aandacht vestigt op deze voodoo industrial goth band diens muziek gemaakt lijkt voor ‘Dia de los Muertos’.
Zo ziet dit viertal er ook uit, als feestelijk aangeklede zombies die hun dreigende, donkere elektronische klanktapijten de stervelingen voor de voeten werpen. Het leidt alvast tot heel wat populariteit in hun thuisland. Pecadores, die in 2007 hun debuut “10% For Jesus” ook bij Danse Macabre zag verschijnen, maakt ook gretig gebruik van religieuze samples tot zelfs meer tribale percussie (luister maar een keer naar “Tiao Coveiro”), vrij gewaagd als je weet dat hun thuisland een zeer religieus land is. Want naast hun blasfemie is enige ironie Pecadores ook niet vreemd. Het maakt hun geluid vrij origineel, slepend ook, met vlijmscherpe gitaren die regelmatig uithalen, vandaar industrial crossover maar altijd met een zekere, mysterieuze goth feel.
“Diabo Que Me Carregue” wordt ook wel eens vergeleken met een minder techno aandoende versie van Hocico, of nog een mix van een oudere Hocico met het 'wierde' klanklandschap van Alien Sex Fiend. Hun geluid is coherent en vrij uniek, hun thema’s controversieel en subversief, al kan het wel helpen als u een mondje Spaans spreekt. Misschien is dit wel de duw die Pecadores nodig heeft om ook naam en faam te maken in Europa. Geniet alvast van de clips van de nummers “Gangaceiro Macabro” en “Diabo Que Me Carregue” dan hebt u meteen door hoe u het geluid van deze Brazilianen dient te interpreteren.
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971