Met deze “Artifice “ is het Australische duo Graig L. Saunders en Warren Bones reeds aan hun zesde album toe. Het vierde alweer op het Duitse Repo Records, al blijft deze “Artifice” voorlopig beperkt tot een digitale release en dat is een beetje jammer want wat mij betreft verdient deze NOVAkILL meer dan wat  zwevende ‘files’. Bij de liefhebbers van dark electro / industrial is de naam NOVAkILL zeker niet onbekend en zij zullen alvast deze “Artifice”, die rond het thema AI draait en niet rond de pot, weten te appreciëren.

Het geluid dat je hier hoort blijft trouw aan de electro sound zonder future of andere pop en techno invloeden en dat doet ook voor mij deugd. Het geluid is vol, donker maar ook dansbaar, zoals de vooraf singel “Rage”(zie clip) reeds bewees. Maar ook een song als “Bloodlust” of  “Chaos” nodigen uit tot een apocalyptische danspas op de dansvloer. Gespierd maar toch ook met een zekere subtiliteit, melodieus in de chaos.  Hip is dit geluid niet meer, maar het blijft wat mij betreft hoe dan ook een electro sound die ik verkies boven het geforceerde hippe, meer eclectische en technoïde mossel noch vis brouwsel van de laatste jaren.  Maar dat is geheel persoonlijk natuurlijk.

Op de achtergrond hoor je ietwat Canadese school, maar evenzeer de meer Europese dark electro toets en die combinatie maakt het geluid van NOVAkILL enerzijds herkenbaar maar anderzijds ook weer net iets aparter. De ruggengraat wordt gevormd door een stevige soms ietwat sputterende ebm ritmiek waaroverheen uitgesponnen synth melodieën en - arrangementen hun ‘schaduw’ werpen. Luister maar een keer naar nummers als “Lies” of “Absolution” die onze dystopische samenleving in een soortement waan(zin) verpakken.

“Madhouse” is dan weer een stukje sfeerkoorts die met een snijdende blikopener de toekomst opendoet. Dat het gekkenhuis, 'we are all in the game', een vrolijke bende mag worden, tenminste dat kun je maar hopen.  Verder vallen me op dit twaalf nummers tellende album, nu ja drie ‘nummers’ zijn eerder korte instrumentale en ietwat experimentele overgangen in code,  ook nog de nummers “End” en “Over” op, de eerste twee songs van het album, waarvan “End” een onheilszwangere sleper is, terwijl “Over” de Amerikaanse crossover stijl een warm hart toedraagt met een summum aan dansbaarheid.  Wat mij betreft verdient deze “Artifice” meer dan een digitale release en ik heb een vermoeden dat er binnenkort wel eens een gelimiteerde cd versie de winkelrekken zou kunnen vullen. Ik zou het volledig begrijpen. Aan u om die winkelrekken leeg te maken. 

NOVAkILL (facebook)