Een groep die reeds in 1980 het levenslicht zag, surfend op rebellie van de punk en meegezogen in het post punk verhaal van de jaren 80. Een groep met een sterk maatschappelijk engagement die nooit een mening onder stoelen of banken stak. Het leverde hen wereldwijd een schare toegewijde fans op. Eerst bekend als The Militia (verwijzend naar het activisme van de groep) maar vandaag gaan de fans, allemaal een jaartje ouder door het leven als The Family.

Ook voor de lezer van deze webstek maakte New Model Army, hun debuut “Vengeance” (Abstract Records) verscheen in 1984, een aantal meer dan interessante albums. Nu 40 jaar later ligt “Unbroken” in de winkelrekken. Aanvoerder Justin  Sullivan mag dan wel  40 jaar ouder zijn, hij raakt nog altijd opgewonden van onrecht en durft met de jaren ook zichzelf meer in vraag te stellen. Maar hij en zijn New Model Army zijn nog altijd “Unbroken”.

U vraagt zich natuurlijk af hoe dat dan anno 2024 moet klinken. Als u de groep een beetje kent weet u vast dat deze groep post (punk), folk, indie en rock met veel bezieling (altijd met prominente drum en bas) graag op een hoopje gooit maar een album van de groep vaak wordt gekenmerkt door een meer expliciete invloed zonder evenwel één specifiek genre toe te behoren. De opener “First Summer After” verhaalt over de eerste vrije zomer na covid en pakt al meteen krachtig uit, post punk met folk invloeden zoals New Model Army wel meer noten op zijn zang heeft. Maar toch slaagt de band er weer in een zekere vastberadenheid en samenhorigheidsgevoel van kameraden rond het kampvuur in het nummer te leggen. Er zijn er maar weinigen die het hen nadoen.

Het maakt niet uit welke taal u spreekt, “Language”, deze van New Model Army toch,  is universeel, rock maar meer dan dat, rock met een punk ziel.  “Reload” versterkt dit gevoel nog een keer,  New Model Army staat 4 decennia later nog altijd op scherp. Hierna nemen “I Did Nothing Wrong” en “Cold Wind” wat gas terug, alsof de geëxternaliseerde woede kritisch naar binnen kijkt en zich afvraagt: "Wie of wat ben ik geworden? Kan ik tevreden terugkijken?" Iets wat een titel als  ”If I Am Still Me” alleen maar illustreert, van folk naar ritmisch, ietwat introvert dwalen op baslijntjes.

Daarvoor hadden we evenwel nog de post punk hymne en nieuwe hit “Coming Or Going” (zie clip). "Legend" is nog zo’n hoogtepunt, intenser en dramatischer dan wat je van New Model Army verwacht, al mag de punk als vanouds ook uit een nummer als “Do You Really Wanna Go There” rammelen, een bijtertje dit. Maar ook dat is New Model Army niet vreemd, evenals het meezing boy scout gehalte van “Idumea”. En hopla nummer elf, “Deserters” is al meteen het laatste nummer van deze geëngageerde jongens dat rebelse rock liefhebbers zal weten te bekoren. Al blijkt maar weer dat New Model Army mede door de typerende stem van Justin Sullivan een eigen geluid en eigen stijl heeft. Dat is al meer dan 40 jaar zo en dat zal nu niet meer veranderen. Er zijn nog zekerheden en hebben we dat vandaag net niet wat meer nodig, zekerheden? Donderdag 28 maart is New Model Army te zien en te horen in zaal Depot te Leuven.

New Model Army