Terwijl ik aan het nagenieten was van een tripje naar de Antwerpse Djingel Djangel, waar het geweldige maar voor Dark Entries weinig relevante Condor Gruppe voor een tsjokvolle zaal zorgde, keek ik alweer uit naar het volgende concert aldaar. Dat wordt een concert van Motor!k, die daar hun 5^de album, zeer praktisch en naar goede Motor!k traditie gewoonweg 5 genaamd, komen voorstellen. Wie de muziek van deze Belgische Krautrock band (of Neo Krautrock, of Dark Krautrock, of ...) al kent (u allen die dit leest, veronderstel ik) weet dat hun instrumentale ritmische muziek voor knetterende concerten zorgt!

Maar laten we eerst eens horen hoe die 5^de plaat klinkt. De hoofdingrediënten zullen wel nooit echt veranderen: Joeri Dobbeleir die in zijn composities zijn gitaar nu eens een melodielijn laat bepalen en dan weer deze laat meedenderen met het ritme, Dries D’Hollander die zich houdt aan het strakke Motorik-ritme (het welke door vnl. Krautrockband NEU! gepionierd werd) en tegelijk binnen deze ‘beperking’ de grenzen gaat verleggen, ten slotte Dirk Ivens aan de gitaar en FX-box (eens zonder micro maar met evenveel goesting).

Opener Rate + Shape laat al een geluid horen hetwelke geleidelijkaan een vaste waarde begon te worden binnen de Motor!k-sound. Synths en elektronische drumpads worden nu vanaf het begin openlijk in de strijd gegooid. Dit is iets dat deze plaat zal kenmerken, maar laat ons niet te ver vooruit lopen in deze recensie. Waar Kraftwerk precies 50 jaar geleden Autobahn Musik maakte, daar kunnen we Motor!k situeren op een hedendaagse snelweg. Dat het goede cruise muziek is geven de heren zelf met een knipoog mee in de clip van deze albumopener. Zelf beken ik dat 5 van Motor!k de plaats heeft overgenomen van mijn vorige favoriete cruise album, Mythes van Potochkine (dat nochtans in mijn auto gaan wonen was).

Ook het volgende nummer, Driving Mode (their pun, not mine) beroept zich nog grotendeels op het beproefde concept van de vorige albums. Met Shadows wordt resoluut voor de nieuwe sound gekozen en het nummer klinkt als een eigen versie van de betere electro en techno, waar we vroeger onze bescheten neus voor ophaalden en die later des te meer gewaardeerd werden (indien ik voor mezelf mag spreken). Opvolger Syndrome (eerst de plaat omdraaien, indien u de vinylversie hebt) gaat met de kroon lopen : het monstertje neemt de tijd om zich in gang te joggen en steekt dan een versnelling hoger. Dit zou probleemloos op een rave gedraaid kunnen worden en de dansvloer vol krijgen. Deze compositie knalt en zette tijdens een concert in De Casino onlangs ook de dansbenen in beweging. Snedige elektronische ritmische muziek met tegelijk een zeer organisch gevoel. Datzelfde organische gevoel zit in Departure, hetwelke de Motorik-beat een punk tempo in drijft. Met hekkensluiter Entranced (6th of 5, a.h.w.) gaat het tempo weer naar beneden, waardoor er meer plaats is om er met de gitaar een psychedelisch sausje overheen te gieten. Geleidelijk aan back to the roots van de Motor!k-sound. Na het parcours van 5 wordt de luisteraar weer terug netjes in de wereld gezet.

Knap album. Geslaagde vervelling: nog steeds hetzelfde beestje maar met een nieuw glanzend velletje. Gelooft u me wanneer ik zeg dat dit alles nog eens beter ervaren wordt indien men het live gaat ondervinden? Dat kan bijvoorbeeld al volgende week zaterdag 19 oktober in de Antwerpse Djingel Djangel om 20u!! Aanwezigheid aanbevolen!