Recensie

Mono Inc - Ravenblack

  • Besproken op

    04 maart 2023
  • Release datum

    27 januari 2023
  • Beoordeling

    9/10

Genre(s)


Milk Inc of Mono Inc? Het was een moeilijke keuze, maar helaas, de eerste optie heeft het net niet gehaald. Fans van Regi krijgen dan ook de raad om te stoppen met lezen. Voor de fans van Mono Inc is er beter nieuws: op 27 januari verscheen ‘Ravenblack’, de nieuwste telg uit het Mono Inc nest. Mijn buren zijn deze schijf intussen langzaamaan beu gehoord, hoog tijd dus om in de pen te kruipen. 

Mono Inc werd in 2000 in Hamburg opgericht. De naam is een afkorting van ‘monomania incorporated’. Monomanie is een begrip dat in de achttiende eeuw werd ingevoerd en waarvan de kerngedachte een idee-fixe is. Het is een waanzin waarbij één neiging overheerst en tot afwijkend gedrag leidt. Voorbeelden hiervan zijn onder andere kleptomanie en pyromanie. De groepsnaam betekent dus letterlijk ‘gezelschap van de krankzinnigen’. 

De band kent een vrij stabiele bezetting. Frontman en producer Martin Engler is er sinds het begin bij, maar kwam in 2007 van achter het drumstel vandaan om tot op heden de leadzang voor zijn rekening te nemen. Katha Mia nam de drumpartijen over en ontpopt zich tijdens live optredens keer op keer tot dé publiekslieveling. Carl Fornia, samen met Engler één van de oprichters van de band, verzorgt na al die jaren nog steeds de gitaarpartijen. In september 2021 werd na achttien jaar afscheid genomen van bassist Manuel Antoni, maar met Val Perun werd kort daarna een waardige opvolger gevonden. 

Het laatste werk van deze Hamburgers dateert alweer van 2020. Toen verscheen ‘The Book of Fire’, een conceptalbum dat zich afspeelt in de middeleeuwen en een genezeres in haar lijden tijdens een inquisitie op de voet volgt. Het album kende meteen een nummer één notering in de Duitse albums charts. Ook de voorgaande albums ‘Together Till the End’ en ‘Welcome to Hell’ waren op dat vlak een schot in de roos, wat maakte dat de verwachtingen voor ‘Ravenblack’ torenhoog gespannen waren. 

‘Ravenblack’ bestaat uit elf nummers, waarvan meteen ook een instrumentale versie is voorzien. Met ‘At the End of the Rainbow’ wordt de aftrap gegeven van een vijftig minuten durende rollercoaster van donkere, duistere liefdespoëzie waarbij de teksten doordrongen zijn van romantiek en de luisteraar op één of andere manier steeds weer een goed gevoel krijgt. In de song ‘Angels never die’ komt de evolutie naar symphonische rock, die Mono Inc de laatste jaren doormaakte, mooi tot zijn recht. De ijle zangpartijen van lady Katha Mia hebben hier zeker een grote aandeel in. Tekstueel is het nummer ‘Ravenblack’ het vervolg op ‘Children of the Dark’ waarmee Chris Harms, Tilo Wollf, Joachim Witt en Martin Engler in 2015 voor een waar anthem binnen de scene zorgden. De bass zorgt ervoor dat het ‘We will rock you’ effect gedurende meer dan vier minuten aangehouden wordt. De liedjes ‘Lieb mich’ en Wiedersehen woanders’ zijn de enige twee nummers die in de bandleden hun moedertaal gezongen worden. ‘Lieb mich’ ontpopt zich spontaan tot een vrolijk deuntje, een ware ode aan de liefde. ‘Wiedersehen woanders’, waarmee het album afgesloten wordt, grijpt muzikaal terug naar de akoestische versie van ‘An klaren Tagen’. Een ideale plakker dus om trouwfeesten op te luisteren. Ook op dit album worden samenwerkingen met collega gastmuzikanten aangegaan: op ‘Angels never die’ zijn de synth pop en electro wave geluiden van Sanz te horen, op ‘After dark’ wordt het gezelschap bijgestaan door de pirate folk metal band Storm Seeker. 

De mix van symphonische rock, metal, rustiger(e) nummers in combinatie met het diepe, donkere stemgeluid van Engler maken van ‘Ravenblack’ wederom een meesterwerk waarmee Mono Inc zijn plaats als gevestigde waarde binnen de dark gothic rock scene bevestigd zal zien.

The Raven’s back, back in the game. A little fierce, but still the same. 

https://mono-inc.com/

 

Delen op

Tags

Over Annemarie Aerssens

Zag het levenslicht in het jaar waarin Depeche Mode werd opgericht. Sinds het veertiende levensjaar metalhead in hart en nieren, maar daar kwam in 1997 verandering in door het album Angst van Lacrimosa. Geïntrigeerd door de kille wave sound, werd het krakende internet uitgevlooid naar muziek en films met dezelfde sfeer, waardoor al snel een Eureka moment bereikt werd. In datzelfde jaar kwam de eerste cd uit het genre in huis: Leben in Niemandsland van Goethes Erben en een jaar later sneed het stemgeluid van Anna-Varney Cantodea door merg en been. En bleef daar tot op heden ook plakken. Op de vraag naar de favoriete song aller tijden, luidt het antwoord sinds 1998 steevast ‘Das Schweigen’ van Lacrimosa. Voelt zich als een vis in het water wanneer volgende muziekgenres door de geluidsbox knallen: darkwave, dark ambient, black metal, dark metal, doom metal, symphonic metal, gothic metal, gothic rock, Neue Deutsche Härte, Neue Deutsche Todeskunst, Aggrotech. In 2016 ingelijfd als Torma, één van de leden van het muziekproject Hedera helix alwaar een deel van de visuele performance wordt opgenomen. Sinds 2020 aan de slag bij Dark Entries om de eindredactie op zich te nemen en als bij wonder in 2022 eveneens in de pen gekropen, twintig jaar nadat de eerste editie van dit - toen nog papieren tijdschrift - tot verplichte literatuur werd uitgeroepen.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.