Recensie

Long Night: Miscellanies

Genre(s)


Kent u deze band nog? Een beetje Noorse gothic rock geschiedenis breng ik u graag bij. In 2001 verraste een band genaamd Elusive ons met het ijzersterke debuut ‘Destination Zero”. De groep kwam echter niet uit het niets maar kende leden van oud Zweedse goth rock legende The Morendoes en goth metal sensatie Tristinia in zijn rangen. De band zou drie succesvolle albums uitbrengen tot zanger Jan Kenneth Barkvid in 2009 tragisch overlijdt (suicide).  

Jaren later, ik schrijf 2016, pakt ex Elusive lid Tommy Olsson uit met een nieuwe band Long Night diens eerste ep “Sorrow Returns” (2016) bij het ondertussen uitgedoofde Gothic Music Records verschijnt, in 2018 volgt dan het albumdebuut “ Barren Land” (Swiss Dark Nights)  in 2020 gevolgd door de ep “Tick Tock” (Swiss Dark Nights) en dat was het dan zou je denken. Tot nu, want nu krijg ik ineens deze “Miscellanies” op de plank, geen nieuw album maar een heruitgave van de twee eerder vermelde ep’s aangevuld met nooit eerder uitgegeven demomateriaal.

Een album dat de interesse weer moet wekken en als opstapje moet dienen naar later te verschijnen nieuw werk. Long Night staat voor de meer lichtvoetige en melodieuze gothic rock waarin gitaren een hoofdrol spelen in een door strakke ritmes aangetrokken bloedend hart. Donkere romantiek die niet al te veel schade aanricht maar gewoon mooi en goed klinkt, luister maar eens naar het mooie “Sorrow Returns” of “Arkham” dat zachtmoedig is in zijn duisternis. Gothic rock die je met een beetje fantasie (dat zou een liefhebber van het genre niet vreemd morgen zijn) in het rijtje van Merry Thoughts, Vendemmian of oudere Dreadful Shadows zet.

Andere goeie nummers zijn “Tick Tock”, het ingehouden maar toch krachtige “Ruins”, de haast vrolijke meezinger “Tell Not Tale”, ... Ach eigenlijk kent deze verzameling geen slechte songs, neen al zeker niet als je sporadisch een glimlach krijgt van authentiek, licht verteerbare en melodieuze gothic rock, met her en der een Eno Morricone infuus zoals op “Winter (Lament)”. Ja het Wilde Westen ligt soms ook (even) in het Noorden. De demo nummers die hier exclusief present zijn, is een meer strakke versies van “Arkham” en een goth rockend “Winter” (zonder lament deze keer). Zo, gothic rock liefhebbers kunnen in hun nopjes zijn.

Long Night

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.