Dit zijn eigenlijk twee ep’s op één cd schijfje. Een split release van Larmo en Nothing Has Changed. Elk project krijgt vier nummers en een kwartier tijd toebedeeld. De twee projecten hebben heel wat gemeen. Beiden zijn afkomstig van Opper-Silezië, een streek in Zuid-Polen. Beiden zijn ze actief op het terrein van de industriële electronica.

Vooral de man achter Nothing Has Changed  is geen onbekende voor ons. Michał Kiełbasa heet hij en hij komt uit het mijnwerkersstadje Tarnowskie Góry. Naast Nothing Has Changed zit deze Michał Kiełbasa ook in een aantal andere projecten zoals Lugola en Harmony Of Struggle (beide power electronics), Grave Of Love (neofolk), Whalesong (noiserock die wel aan Swans doet denken), Neithan (suicidale black metal) en Extra-Capsular Extraction (drone doom en noise).  

Van Lugola bespraken we in het verleden  nog het album “Live at XX Wrocław Industrial Festival” (2022) en “The Truth Penetrates Your Mouth” (2023). Van Whalesong bespraken we “Leaving A Dream” (2023) en van Harmony Of Struggle “Brutal Aesthetics” (2023).

Nothing Has Changed  roept met industriële ritmes een soort onmenselijke (of misschien beter: ontmenselijkte) atmosfeer op die een onheilspellende toekomst wil laten zien. De maatschappij ligt in puin en het psychologisch verval neemt toe. Het is consumeren of geconsumeerd worden. Het eponieme debuutalbum van het project uit 2020 klonk trouwens nog eerder als industrial metal in het verlengde van Godflesh. Maar de sound verschoof dus gaandeweg naar ritmische noise en electro-industrial.  

Het tweede project op deze split kende ik nog niet. Achter Larmo zit een andere Sileziër: Mirosław Matyasik uit Katowice (de hoofdstad van Silezië). Muzikaal past de muziek van Larmo perfect bij die van Nothing Has Changed. Beide projecten maken instrumentale ritmische industrial noise die wel doet denken aan een aantal projecten op het Hands label. Naast Larmo zit Mirosław Matyasik ook in het project Düsseldorf (EBM, industrial) en in C.H. District (de sound van dit project verschoof van electro-industrial naar IDM). In het promopakket dat Zoharum ons toestuurde, zat trouwens ook nog het debuutalbun van Larmo: “Alarm”, dat we zeer binnenkort bespreken. Persoonlijk vind ik Larmo iets sterker dan Nothing Has Changed.

Rauwe, ruwe geluiden dienen bij beide projecten als drager van emoties en versterken de indruk van een dichte, benauwde, ontmenselijkte atmosfeer om dystopische visioenen van het onvermijdelijke te realiseren. Dat beide muzikanten afkomstig zijn uit het Silezische industriebekken, een van de grootste industriegebieden van Europa, vol mijnen, hoogovens en (oude) fabrieken, is hier waarschijnlijk niet vreemd aan.

Nog een woordje over de titel. “Grey Zone”, dacht ik, zal naar de troosteloze omgeving van het genoemde industriebekken verwijzen. En misschien is deze betekenis ook wel aanwezig. Maar  De term ‘grey-zone’, zo zegt het label, verwijst in de eerste plaats toch naar iets anders. ‘Grey Zone’ wordt gedefinieerd als 'competitieve interacties tussen en binnen overheids- en niet-overheidsactoren die tussen de traditionele dualiteit van oorlog en vrede vallen'. Dit kan inhouden dat deze actoren op een manier handelen die niet volledig openlijk of ondubbelzinnig is — bijvoorbeeld door middel van hybride oorlogsvoering, desinformatie, cyberaanvallen, of andere vormen van ondermijnende activiteiten. Grey-zone tactieken worden vaak gebruikt om strategische doelen te bereiken zonder een formele oorlog te verklaren of directe militaire confrontatie aan te gaan. Aldus is het begrip verwant aan het begrip ‘koude oorlog’.

Deze split release kwam uit op cd in een six-panel ecopack, gelimiteerd op 300 copies en is een aanrader voor de liefhebbers van dystopische, ritmische industrial.

https://www.facebook.com/larmonoise

https://larmonoise.bandcamp.com

https://www.facebook.com/consumeorbeconsumed

https://nothinghaschanged.bandcamp.com/album/grey-zone