Op hun debuutalbum brengen deze Noren psychedelische, soms serieus naar stonerrock neigende prog. Kosmodome is het geesteskind van de broers Sturle en Severin Sandvik uit Bergen, de stad waar het nóg meer regent dan in de rest van Noorwegen.

Sturle Sandvik (gitaar, bas, vocals) en Severin Sandvik (drums, percussie, backing vocals) worden op hun eponieme eerste album bijgestaan door een aantal gastmuzikanten met als belangrijkste Jonas Særsten die we kennen van een andere Noorse psych/prog band Shaman Elephant. We horen hem op orgel, piano, rhodes en mellotron in zes van de acht songs op het album.

Zelf hebben de broers vrij vertaald het volgende te vertellen over hun album: ‘We streven ernaar om de luisteraars in ons universum te trekken, de Kosmodome, in al zijn diversiteit. Doorheen het hele album blijven we in melodieuze en groovy sferen, een basis vanwaaruit we diep in massieve, zware soundscapes en ruimtelijke atmosferen duiken. Instrumentale secties staan centraal in onze muzikale verhalen, verder ondersteund door onze lyrische thema's; introspectie en verwondering, overpeinzingen over de menselijke conditie, en frustraties over de richting die de hedendaagse samenleving uitgaat.’

Dit laatste weerspiegelt zich het meest rechttoe rechtaan in de voorlaatste song “The 1%” (waarvan we hieronder de lyrics meegeven), een nauwelijk verholen oproep tot revolutie tegen de 1% rijksten en machthebbers, om de planeet te redden voor het te laat is. En dit op psychedelische orgeltonen en machtig gitaarwerk tussen prog en stoner. Het is mijn favoriete song. Sixties en seventies sferen vliegen ons om hier de oren en ook doorheen de rest van het album. De muziek varieert van dromerig tot best harde stonerriffs, van melodieus tot de explosieve drive van bands als Mastodon.

Na de korte, instrumentale intro “Enter The Dome”, volgt met “Retrograde” de eerste echte song en die zet al meteen de toon van de centrale gedachte van dit album. De ondergang van de planeet (of liever: van de beschaving erop) met wanhopige kreten als ‘Stuck in reverse / We contemplate on how it all could have been’ en ‘Stuck in reverse / Try to recall, where did it all go wrong?’. Of hoe we als mensheid ecologisch gezien achteruit boeren en het ganse ecosysteem en daarmee ook onszelf de vernieling in drijven.

“Hypersonic” verenigt de twee kerngedachten van het album in zich. De frustratie van het bewuste en bezorgde individu over de maatschappij en hoe we onszelf de vernieling in helpen: ‘It all goes downhill from here out (Sinner Boy)’ en ‘Those parts of life not yet destroyed (Sinner Boy) / Giving no escape out from this void’ en de escapistische gedachte geboren uit pure wanhoop en onmacht, om er toch aan te ontsnappen: ‘Hypersonic flight – takes me far away’.

“Deadbeat” gaat over mensen (sommigen noemen ze losers) die niet opgewassen zijn tegen de hoge verwachtingen van de maatschappij, zij die niet meekunnen in de neoliberale rat race: ‘Keeping up the fight / To be taken seriously / He feels forever stuck in the system / And too weak to be left alone’; ‘He keeps on leaning on his brothers / He’s filled with shame’ en het eindigt met ‘He’s dreaming of a better future / Could it be too late’.  

Een verschroeiende stoner riff en een jankende gitaar krijgen we te horen in “Waver I”, dat zijn vervolg krijgt in “Waver II”. Dit songduo dat weer schippert tussen bezorgdheid, regelrechte angst (‘raging panic in my chest’) en escapisme en op zoek gaat naar een soort kosmisch bewustzijn (dat hippiebands als The Moody Blues in de sixties ook al vergeefs zochten) is mijn tweede favoriet samen met “The 1%”.

Slottrack “Orbit” is met zijn kleine negen minuten de langste track, grotendeels instrumentaal, met een korte tekst over een reis door de kosmos, als een soort escapisme (alweer) weg van deze trieste planeet die zijn ondergang tegemoet draait (of toch de ‘beschaving’ erop, de planeet zelf redt het wel zonder ons, zij het met massaal veel soorten minder).

“Kosmodome” (8 tracks, 43 minuten speelduur) verscheen op cd en op transparent groen/zwart gemarmerd vinyl op het evenals de band in Bergen gehuisveste Karisma label, gespecialiseerd in seventies style rock en prog. Dit is een absolute aanrader voor fans van prog, stoner en psychedelic rock en je hoeft trouwens echt geen aanhanger te zijn van ‘Greta’ om de muziek te kunnen waarderen.

https://kosmodome.bandcamp.com/album/kosmodome

The 1%

Our world is changing more than we can see

Fuelling increase of entropy

The future is already here

Projections ending with catastrophe

How can we avoid the agony

While still exploiting Mother Earth?

Falling steady!

What's the point of all this luxury

When our nature can't provide?

What has all of the greed led to?

Clouds above us

Growing darker!

When did altruism die?!

When did altruism die?!

Do we wish to shape our history

And try to stand up to the few?

What are we, the people, waiting for,

Still pretending that we're powerless?

Can't we defeat the one percent?

Calmly waiting

For disaster!