Recensie

Korine: Tear

Genre(s)


Korine komt uit Philadelphia (USA) en is met deze “Tear” aan zijn derde album toe, het eerste bij ons in Europa op een fysieke drager, cd en vinyl om precies te zijn en daar dankt u vooral het Avant! Records label voor.  De spil van deze Korine wordt gevormd door het duo Morgy Ramone en Trey Frey die een mélange presenteren van synth pop, post punk en dream pop en dat, zoals het in hippe moderne tijd past, in een niet te vettige en niet te suikerzoete versie, een light versie met andere woorden. Gezond voor lijf en leden.

Mag ik “Burn The Wold” (zie clip), het lijkt een rebelse streek maar kan ook met een zekere zachtheid en elegantie, als schoolvoorbeeld stellen. Radio compatibel, een beetje indie en alternatief met een donker bloemig randje maar zeer verteerbaar. Dat is meteen ook de kapstok waaraan je dit tien nummers tellende album op kunt hangen, netjes gestreken dan wel. “Chimera” klinkt als moderne, vlotte synth pop, iets minder rudimentair dan landgenoten Cold Cave, maar met evenveel 'feel' voor een nostalgische zweem naar de jaren 80  waar de beat nog niet om de beat werd uitvergroot maar in functie stond van de hartslag van een nummer.  

Tijden veranderen, maar er is altijd een gang naar het verleden en ook hierin past Korine.  “Chrystalline” is synth pop weemoed met een gitaarlijnte,  “Deicide” trekt de beat wat strakker, electro pop anno 2023, want hier is het elektronische deuntje wel zeer uitgesproken. Persoonlijk heb ik het dan meer voor die nummers waarbij de gitaar zich doorheen de compositie spint om wat meer ‘beet’ te geven aan de nummers waardoor ik op een post punk mélange lijk te kauwen (“”Dream Dancer”, maar vooral “The More I Try”), of die nummers er tussenin, zoals die andere clip “Train To Harlem” waar melodie en torment hand in hand dansen.  

Korine heeft alles in zich om een breed publiek aan te spreken, de muziek is compatibel voor de radio en weet als geen andere electro pop met een zekere post punk feel te verzoenen. Popmuziek met een melancholisch en donker randje als instap naar een verdere verkenning van al het interessante dat zich buiten de marges van de reguliere muziekindustrie afspeelt. Laat dit een uitnodiging zijn.

Korine

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.