'HYËNA', KMFDM's 22e studioalbum, is uiteraard opnieuw onmiskenbaar KMFDM. Wie had anders verwacht? Tweeëntwintig ... da't is wat anders dan vele one-hit-wonders of eighties-bands-met-één-goed-album die menig festival bevolken.

Op dit 22ste album is Sascha Konietzko's productie zoals altijd weer van de bovenste plank. Maar, wat ik in de 3 vorige albums miste, zit in 'HYËNA' met karrevrachten: rock/metal drums, sterke gitaarriffs en flitsende solo’s, opvallend veel. Andee Blacksugar schittert! (Jules Hodgson heeft ook meegewerkt, maar het is onduidelijk op welke nummers juist.) De productie zet die gitaren in de spotlight waar nodig. Weg met de poppy sound van voorganger 'Paradise'. De drums zijn drums. En Andy Selway slaat erop als de beste. 'HYËNA' is een rock album geworden en geen gelikt afgeborsteld dansalbum. Er ligt minder nadruk op de dansbare electro beats dus, maar het tapt meer uit de vaatjes van muziekstijlen die niet altijd met dansen in eenzelfde zin worden gebruikt. Terwijl je bij KDMFM uiteraard altijd moeilijk kan blijven stilzitten.

De opener 'All 4 1' heeft de Ministry-vibe van 'Just One Fix' en een 'Annihilator'-waardige metal-overgang. 'Rock'n'Roll' Monster combineert hard rock met funk, hip hop en een snuifje dub. De Raps zijn van Ocelot, die we eerder al hoorden op KMFDM nummers. Als KMFDM heavy metal speelt klinkt het zoals Black Hole. Het refrein zing je van de tweede keer dat je het nummer hoort al mee.

Het titelnummer 'HYËNA' knipoogt naar Echo Beach van Martha & The Muffins en zit ergens tussen new wave en metal. 'All Wrong But Allright' staat bol van de digital hardcore in samenwerking met Sissy Misfit en laat de gitaar voluit soleren. De basis van 'Blindface' zou een snel nummer van een Japanse thrashpunkband kunnen zijn, zowel qua muziek als Lucia's zangstijl. Een Hammond B3 orgelsolo door Bruce Breckenfeld die overgaat in een gitaarsolo blinken op het einde ervan.

Dat KMFDM van dub houdt weten we. 'Deja Vu' had op 'In Dub' kunnen staan. Een jodelsample in het begin valt op samen met het onderwerp: de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021. 'Deluded Desperate Dangerous Dumb' doet onmiddellijk denken aan het western nummer Rawhide dat we allemaal het beste kennen in de versie van The Dead Kennedys. De vocals zijn eerder parlando. En daar is die jodelsample weer.

De dreigende opbouwende poprock song 'Immortally Yours' zou niet zou misstaan als een James Bond film theme song, noch -met een aangepaste productie- op een Lucia Cifarelli soloalbum. Liquor Fish Cigarettes is alles wat ik graag hoor in industrial rock en voegt er een funky gitaar aan toe. En we sluiten af met reggae/dub, compleet met blazers en vocals door Kumar Bent in 'In Dub We Trust'.

Minpuntjes... De jodel-sample zal ik wel gewoon worden naar meer beluistering, hoop ik. En hier een daar gebruikt Sasha een synth die wat misplaatst afwisseling probeert te brengen naar mijn gevoel. Persoonlijk loop ik ook niet echt warm voor dub. Maar de 2 nummers storen niet. De hoes van 'HYËNA' is spijtig genoeg niet Brute's beste werk. Jammer.

Uiteraard staat dit muzikaal en productiegewijze sterke album ook weer bol van de kritiek op de staat van de maatschappij, media, politiek en de luisteraar... Terwijl de boodschap vooral 'denk na' is. En ook: 'it CAN happen here'. Spijtig genoeg is dat zo.