Twee broers uit Parijs die we al geruime tijd kennen van hun hoofdproject Maninkari. Met dit zijproject leggen de broers Frédéric en Olivier Charlot zich toe op synthesizermuziek, ergens tussen drone en (dark) ambient. Van het meer postrock (en ook artrock, krautrock, (neo)klassiek en soundtrack) getinte Maninkari besprak Dark Entries onlangs nog het album “Un Phénomène De Reliance”. Samen houden de broers er ook nog een meer dark wave en synthwave klinkend zijproject op na: Sphyxion.

Met Indalaska waren ze al bekend van hun samenwerking met Alio Die, met wie ze in 2019 het album “Tempus Fugit” opnamen en nu stellen de Parijzenaars ons “Musique Des Sables” (4 tracks, 34 minuten) voor.

De vier instrumentale composities op dit nieuwe album laten erg koude en sombere maar al even rustgevende en meditatieve ambient synthesizermuziek horen met langgerekte klanken. Het klinkt vrij droney maar tevens ook melodieus, al zijn de melodieën behoorlijk minimalistisch van aard, maar des te beter blijven ze na de luisterbeurt in je geest rondspoken. De muziek neemt je mee op een buitengewone reis naar mysterieuze, onbekende en eindeloze ruimtes en heeft ook wel iets kosmisch.

“L'Éveil Des Eaux Dormantes” (13 minuten), “Transfixion” (9 minuten), “Le Bleu Superstition” (6 minuten) en “Le Premier Jour De Sable Dans l' Éther” (6 minuten) zijn de titels van de vier composities en vooral de drie eerste klinken enorm meeslepend en intrigerend. De laatste compositie is iets meer jazzy van aard.

Persoonlijk vind ik Indalaska nog een stuk sterker dan hun hoofdproject Maninkari. Het album verscheen op cd in een ecopack, gelimiteerd op 250 copies op het Poolse experimental/(dark)ambient/industrial label Zoharum. Voor de liefhebbers van drone (dark) ambient en koude minimale synthesizerklanken is dit een echte aanrader. 

https://indalaska.bandcamp.com