Een wel erg Brian Eno-achtige titel en ja, dit klinkt helemaal zoals ik dacht dat het zou klinken: ambient dus.
Hunter Complex is het project van de Nederlandse artiest Lars Meijer. In de late jaren 80 begon die rudimentaire synthesizermuziek uit te brengen op handgemaakte tapes, alvorens in 1994 te switchen naar een soort lo-fi pop onder de naam Larz, wat resulteerde in twee albums op het Californische cultlabel Blackbean And Placenta. Rond de eeuwwisseling bracht Meijer meerdere albums uit met de improvisatie electro-akoestische band Psychon Troopers en met het elektronische duo Living Ornaments en bracht muziek uit op labels als Deathbomb Arc en Skam.
Lars Meijer begon te werken onder de naam Hunter Complex in 2008. Het self-titled debuutalbum “Hunter Complex” kwam uit in 2010 en was beïnvloed door synthpop en new wave bands van de jaren 80. De opvolger “Heat” (2013) was het laatste album met vocals en het eerste dat lagen warme en breed uitwaaierende digitale synths tot het nieuwe handelsmerk zou maken. In 2019 kwam “Open Sea” uit en in 2020 “Dead Calm And Zero Degrees”, voor het eerst op het Britse Burning Witches label dat zich specialiseert in progressieve elektronica en heavy synth music.
Ook het nieuwe album “Airports And Ports” (9 tracks, 43 minuten) kwam uit op Burning Witches en voor dit vijfde album wist Hunter Complex mastermind Lars Meijer een aantal gastmuzikanten te engageren zoals Aquiles Navarro (trompettist bij Irreversible Entanglements), new age legende Kat Epple (fluitiste bij Emerald Web), Alexander Hawkins (pianist bij Louis Moholo-Moholo), Justin Sweatt (aka Xander Harris, gitaar) en Coen Oscar Polack (field recordings).
Waren de eerste albums dus meer door new wave beïnvloed en vocaal, sinds het vorige album “Open Sea” (2019) verschoof de sound meer richting krautrock en Berlin school (Tangerine Dream!) met ook een scheut ethereal jazz. Dit hoor je op dit nieuwe album goed op een track als “The Garden” (met de trompet) maar ook de synthwave invloeden bleven in deze track overeind.
Field recordings van vogeltjes en een etherische fluit krijgen we te horen in “The Windburn Is Terrible”. Dit is wel de meest zweverige dromerige en relaxerende track en mijn absolute favoriet. “Across The Atlantic Into Africa” laat je meedeinen over de golven van de oceaan met kabbelende watergeluiden en “New Arrival On The Island” klinkt exotisch en mysterieus met een jazzy toets.
Voor wie houdt van dromerige ambient met invloeden van zowel etherische jazz, melancholische synthwave als esoterische new age is dit een mooi album, al is het misschien wel wat braaf. Het kwam uit op vinyl LP (met ook een gelimiteerde special edition op oranje en roze vinyl) en digitaal.
Delen op
Tags
Andere recensies
