Recensie

Gianluca Becuzzi: We Can Be Everywhere 2014 -2023

Genre(s)


Het eigenzinnige Italiaanse label Final Muzik pakt af en toe uit met releases die zeker tot de meug van menig Dark Entries lezer moeten behoren al zijn de namen van hun artiesten niet de meest bekende in onze scene.  Zo ook niet de naam van de Italiaanse componist Gianluca Becuzzi die reeds bij aanvang van het nieuwe millennium  experimentele elektronische en electro akoestische composities brouwt een daar graag wat duister bombast overheen strooit, toch op deze tussen 2014 en 2023 tot stand gekomen “We Can Be Everywhere” dat door onze huiskamer raast als een horde, woedende klopgeesten die in een alles verslindende eeuwigheid lijken gevangen.

Een soundtrack bij de betere  cult horror film, daar weten Italianen ook wel raad mee (Argento, Bava, Fulcio, Deodato,...). Misschien kent u de naam ook wel via Kirlian Camera want ook van die band was hij even lid, net als van een andere Italiaanse cult act Limbo waar ie tot op heden deel van uitmaakt en meneer Becuzzi  trad zelfs even toe tot de electro industrial act Pankow. Namen die de Dark Entries lezer toch iets zouden moeten zeggen.

Maar terug naar het eigen werk nu, 13 composities wars van enige  commerciële intentie maar vanuit wanhoop, verwarring en de getroebleerde  dolende ziel die inderdaad nergens maar ook overal kan zijn. Van rammelende kettingen, imploderende zwarte gaten, bezwerende stemmen en bijna tribale rituelen, “We Can Be Everywhere 2014 -2023” kent het allemaal om een bevreemdende occulte teneur te scheppen waaraan geen ontkomen aan is. Een spel van stilte en storm ook, zoals op de meer dan 12 minuten durende opener “From The Poem Of Void” , bijgestaan door Raimondo Gaviano van Svart.

Zwarter dan Sopor Aeternus, die hiermee vergeleken zelfs vrolijk klinkt, ook anders, een stuk meer industrieel maar qua sfeer komt dit aardig in de buurt van de meest donkere stukken uit  de beginjaren van deze  Duitse cult band, gooi er dan nog een scheut In Slaughter Natives bovenop en je hebt een richting. Maar geen nood, verdwalen doe je toch. We zijn allemaal immers “Souls At Zero Destiny”, een stukje industriële dark ambient van het betere soort. Het jaagt de kat de gordijnen in.

“Salem”, “Headless Shadows”, “Farer Then Ever”, “All The Ghosts Of My Life”’,... graven zich koortsig onder je vel en gaan een eigen even leiden of eerder lijden zo je wil. Koud ril je nadien weer je vel bij elkaar.  Niet voor doetjes deze, maar een bijzonder donker en krachtig werk industriële, dark ambient badend in een horrorsfeertje. Durft u het spelertje aan te zetten?  In deze exploten wordt Gianluca Becuzzi een aantal keer bijgestaan door vrolijke lieden als de al eerder vermelde Raimondo Gaviano (Svart), Lino Monaco en Nicola Buono (Retina.it) en Deison.  Enjoy!

 Gianluca Becuzzi (facebook)

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.