New wave en post punk ontmoeten krautrock, post rock, surfrock en de campy spaghetti western filmmuziek sferen van Ennio Morricone op dit debuutalbum van Generator. Luister maar eens naar de begeesterende openingstrack “Kim Wexler” en je komt al deze elementen tegen. Acht instrumentale tracks staan er op “Don Quichotte” (42 minuten speelduur).
Generator zijn een instrumentaal gitaarkwartet uit Brussel, de stad die ons in het verleden reeds acts bracht als The Vice Barons en Tuxedomoon. De muzikanten van Generator zijn niet meer van de jongsten en dat laat zich horen in de eighties sferen waarrond het album is opgebouwd en in de eigenzinnige aanpak wars van nieuwe trends en hypes.
De bezetting van de band bestaat uit gitarist Andy Heurckmans (Massis, Balderdash), gitarist Manu Ribot (Claude Zac Ensemble, Aramak Lab, solo albums), bassist Eric De Jonge (My Friend The Atom, Jay Snapper) en drummer Ruben Heurckmans.
De muziek van Generator klinkt donker, scherp en vol passie, repetitief en dreigend, cinematografisch soundtrackachtig en bovenal erg tijdloos. Mijn favoriete tracks zijn de opener “Kim Wexler” en titeltrack “Don Quichotte” met zijn scheurend gitaarwerk en abrupt einde.
Een song als “Unkraut” zorgt voor een mooie woordspeling maar klinkt wel degelijk behoorlijk Kraut en erg filmisch ook. In “A Cure For Neil” (bespeuren we hier een knipoog naar een Britse eighties new wave band en een oude Canadese rocker?) doorbreekt een sax de new wave sferen. Eenzelfde lyrische sax komt ook terug in slottrack “Untill”, waarin de saxofonist naar het einde toe hoorbaar de ziel uit zijn lijf speelt en hoorden we voor het eerst opduiken in “Varnish” en vervolgens in “I Did No More”. De voorlaatste track “Thee German Song” klinkt weer behoorlijk Krautrock. Ik denk dat de Brusselaars vooral ook veel lol hebben beleefd aan het bedenken van songtitels voor hun instrumentals. Het debuutalbum van Generator kwam uit op Starman Records op vinyl en digitaal via Bandcamp.
Delen op
Tags
Andere recensies
