Deze “Icarus” van het Oostendse Flesh & Fell verscheen eigenlijk al in  2017 en wel bij het Luikse Lynch Law Records. Dat dit album nu pas of wel net nu een review krijgt hier bij Dark Entries heeft alles te maken met het feit dat het Brusselse Je M’en Fish label de resterende oplage van deze gele vinyl via het label opnieuw in de verkoop gooit en wel aan de zeer gunstige prijs van maar €8! Dit label krijgt dan ook de credits door ons gul een promo exemplaartje toe te sturen.

Flesh & Fell dus, een groep die een mooie toekomst werd beloofd in de jaren 80 en new wavend België in 1985 verraste met de sterke 12” “Hunger” (Scarface, sublabel van PIAS). Een 12” die Flesh & Fell onsterfelijk maakte bij liefhebbers van (Belgische) new wave. Met de singel “Emma” (1987), een cover van Hot Chocalate, maar u kent ongetwijfeld de versie van The Sisters Of Mercy (Flesh & Fell deed ooit hun voorprogramma trouwens), werd zelfs major EMI verleidt maar tot het doorbraak album kwam het door ziekte van de toenmalige vocaliste nooit. De microbe verliet Pierre Goudesone echter evenwel nooit en vooraleer in 2013 Flesh &Fell weer nieuw leven werd ingeblazen, was hij actief met Speaking T.

In 2013 verscheen “Flesh & Fell”,  bij Out Of Line  waarop naast nieuwe nummers ook de oude krakers “Hunger” en “The Wind” in hun origineel en herwerkt jasje op zijn terug te vinden naast de originele “Emma” singel. “The Wind” verscheen recent trouwens ook op het 4de deel van de “Anthologies” reeks van het Je M’en Fish label (klik hier voor de review) en mocht u nu denken dat de cirkel rond is... welnee. Want in 2017 was er dus “Icarus” waarvan de resterende exemplaren nu ook door Je M’en Fish is opgevist en aanleiding is tot deze lettertjes op uw scherm.

Tegenwoordig bestaat Flesh & Fell uit stichtend lid Pierre Goudesone en Laurance Castelein en bestaat de band, ondanks dat er geen nieuw materiaal meer verscheen, nog altijd. “Icarus” combineert op 10 nummers een mélange tussen new wave, rock en pop en dat leidt ondermeer tot het zwevende en lieflijke maar ook mooie “L’ Ennui”, maar ook tot speelse pop zoals in “Dandy”. Flesh & Fell op zijn feestelijkst doet qua sfeer een beetje aan een gitaar versie van Vive La Fête denken waarmee het alvast de vrouwelijke Franstalige vocalen deelt.  

Heavenly voices op speed in het prachtige en voor mij beste nummer van het album “Hide & Seek”, alleen al zijn € 8 waard, ook het sluitstuk “Laziness” dat een Strawberry Switchblade pop gevoel combineert met een goth feel is zeer vermakelijk. Maar het kan ook ruiger, zo getuigt de opener “Poker Joker” waarin de elektronica voorop staat of de shoegaze aspiraties van het titelnummer “Icarus” of nog, het meer rock getinte “Liar”.  “Salome” van zijn kant, waar ook een clip van verscheen, is heerlijke wave pop dat net als het overgrote deel van de nummers van dit album veel meer dan de obscuriteit verdient. Belgisch en kwalitief best hoogstaand en ook al is het label al decennia niet meer in voege toch wil ik het mede door de combinatie van verschillende invloeden die op dit album hoorbaar zijn, graag new wave blijven noemen, of laat me een keer hip zijn, post new wave, wat dacht u daarvan?

Flehs And Fell (facebook)