Bruno Uyttersprot is de grote bezieler achter het Brusselse post punk collectief Factheory dat met deze “Serenity In Chaos” op het eigen K1L Records hun albumdebuut presenteert.  Eerder waren er al een aantal ep’s die de naam van dit gezelschap in ons collectief geheugen moesten zetten. De muziek van deze Factheory is zeer intimistische post punk, ietwat poëtisch ook, introvert veeleer dan bijtend.  Her en der aangestuurd met wat cold wave en zelfs ietwat folk invloeden in de semi akoestische nummers, zo is de mooie opener “Brasov’ een mooi mijmerend stukje post punk op leeftijd met die folk invloeden.

De combinatie maakt een ietwat dromerig geheel, op “Eternal Youth” doet de stem van Bruno me bij vlagen wat aan Ian Curtis denken ten tijde van “The Eternal”. “Waves” danst op een reggae deuntje, dub was in de jaren 80 evenzeer een essentieel element in het zoeken naar een nieuw geluid tijdens de new wave hoogdagen. “Lady Of The Sun” is zowat een naakte en ietwat killere versie van And Also The Trees, iets zegt me dat fans van deze band deze “Serentiy In Chaos” ook wel zullen appreciëren al was het maar omwille van datzelfde soms mistroostige sfeertje. Altijd rustig kabbelend, nooit wild maar wel kabbelend met her en der een schuimkopje onder een deken van gevallen herfstbladeren.  In die zin is dit misschien niet het meest geschikte moment om dit debuut te beluisteren.

“No Limit” probeert  wat spanning in het nummer te steken met een bijtende, Franstalige tekst met een voorzichtige grunt, wat mij betreft het buitenbeentje van het album. De opening van “Sign 43” haalt dan weer de mosterd bij een prille jaren 80 OMD, met een wat klagerige zangpartij en sobere arrangementen, ja zo kil en naakt waren de jaren 80. Het decennium waarin deze Factheory is groot geworden. “Surprise Partie” ademt zelfs een soort horror scenario op zijn Frans, een beetje een film noir die zich als een roman laat lezen maar waar je nooit echt tot een clou komt. De piano vrolijkt de intro van “World Apart” op, heerlijk eenvoudig, donker en slepend deze, daar waar goth, cold wave en post punk elkaar ontmoeten.

Aan het eind van dit album vinden we het titelnummer terug, een soort zachte, koortsige nachtmerrie die zonder al te veel herrie de angst en wanhoop verteert, om hem in een soort elektronisch aangestuurde soundscape terug uit te spuwen. En toch blijft het mooi. Weetje: de naam van de band “Factheory” verwijst naar het legendarische Factory label dat o.a. het legendarische Joy Division mee op de kaart zette.

Als u zich de versie met ‘collector’s edition tracks’ aanschaft krijgt u er nog drie nummers bij: het pittige en best dansbare “The Day” (geen idee waarom dit niet op het album staat of toch want echt een goed en pittig post punk nummer dat weliswaar een ander jasje aantrekt dan de sfeer van het album) en de nummers  “Details” en “Tranquille”, evenzeer twee nummers die iets meer leven kennen en misschien daarom als trio in een collectors verpakking werden gestoken. Het nummer dat qua sfeer het meest bij het album past is ongetwijfeld “Tranquille”.

“Serenity In Chaos” is een sober, ietwat poëtisch en introvert post punk luisteralbum waarbij u vooral intens moet luisteren en niet oppervlakkig en ondertussen wat met de vaat of met het eten klooien. Neen, dan werkt dit niet, “Serenity In Chaos” heeft stilte en aandacht nodig, dan pas zul je dit album weten te waarderen. Sereen dus en in die zin perfect in balans met zijn titel.

Factheory