Conceptalbums, ze bestaan al sedert de naam thema werd ontdekt. In vele gevallen moet je wel zoeken naar wat precies die thematiek dan wel is. En even vaak is het al gedateerd nog voor het bewuste album verschijnt. De grootmeester van de conceptuele albums echter heet Enzo Kreft en die is daarin net klaar en duidelijk.

Enzo Kreft vertoefde in de beginjaren van zijn bestaan voornamelijk in een cassette-cultuur vanuit een diepgewortelde ondergrond. Tot het Walhalla-label het verleden wist op te vissen en er in 2016 als ‘Dark Matter’ een verzamelalbum van uitbracht. Laat dat de wederopstanding zijn geweest voor Enzo Kreft.

Een nieuwe adem als Turning Point, de drijfveer om weer van zich te laten horen in een geluid aangepast aan moderne tijden. Tijden waarvan de rooskleurigheid nog steeds wordt omzwachteld door duisternis en onheil. Met ‘Wasteland’ werd vooral de teloorgang van onzer allen Moeder Aarde aan de kaak gesteld, ‘Control’ was de soundtrack van de big brother is watching you en ‘Different World’ was de soundtrack voor een virus dat de hele wereld lamlegde.  Het zijn van die thematische albums waarvan je al vlug beseft waar het over gaat.

Net zo als ‘Shelter’, het nieuwe hoofdstuk waarbij Enzo Kreft andermaal geen blad voor de mond neemt en met gebalde vuist en opgestoken middelvinger zegt waar het op staat. De jaren 30 zijn nooit ver af. Oorlogsmisdaden ongestraft, het marcheren van klikkende laarzen en opgeblonken kolven der geweren zijn vervangen door doelgerichte raketten enkel met het oogpunt om onschuldige burgers te treffen. Shelter levert hierbij een niet mis te vatten soundtrack van wat oorlog en bijbehorende crisissen teweegbrengt.

Er zijn niet eens woorden voor nodig, in ‘Here Comes The Birds Of Prey’ wordt direct duidelijk hoe schuldeloze nietsvermoedende inwoners ten prooi vallen aan een niets ontziend apparaat dat enkel tot doel heeft om die mensheid zonder enige reden uit te roeien. Opgejaagd door de krankzinnigheid die de beleidvoerders van de oorlog zo graag illustreren. Hoe hard en gemeen ook de tot kraters geslagen grasperken, hoe wreed ook de ruïnes van wat ooit gebouwen waren alwaar zijn bewoners vreedzaam konden leven, de vrijheid kan niet overwinnen worden door buiten je landsgrenzen de vlag te planten van de grond die niet je eigendom is. In al zijn duidelijkheid vervat in ‘Standing On The Soil Of Another’. 

Dat het verleden zo nu en dan terugkomt is niet langer een dreiging meer. Niets geleerd uit wat onze voorouders moesten meemaken tijdens de door wereldoorlogen uitgegroeide veldslagen. In 1951 was er reeds een 9 minuten durend animatiefilmpje waarbij Bert The Turtle vooral aan kinderen richtlijnen gaf hoe jezelf te beschermen in tijden van aanvallen. Het was zowaar niet eens een hypothese. ‘Duck And Cover’ bevat samples van dat educatieve beeldmateriaal en toont aan dat we in deze 21^ste eeuw beter allemaal wat meer Bert zouden zijn.  

Diamanten zijn geen cadeau voor Moederdag. Het zijn ‘Blood Diamonds’ geworden waarbij zelfs ons land in eigen boezem mag kijken. Door de nog steeds durende oorlog worden Russische diamanten nergens meer gegeerd. Made In Russia werd plots ‘herkomst onbekend’ waardoor de boycot werd omzeild en de financiering voor het Russisch arsenaal vrolijk en zonder schaamte kan blijven doorgaan. Koop je moeder voortaan een bloemetje, ze zal er ook blij mee zijn.

‘No To These Atrocities’ is het beeld van die gebalde vuist tegen de bevelhebbers die veilig opgeborgen hun onderdanen op pad sturen om de onschuldigen af te slachten. Jonge mannen gedwongen in een soldatenplunje zonder goed te beseffen wat het doel hunner rooftochten zou moeten zijn. Wat overblijft zijn de wanhoopskreten van de getroffen kinderen die naar hun moeders roepen maar als antwoord enkel maar een ander teken van radeloosheid ontvangen.

Het enige roepen dat deze zinsverbijstering kan tegenhouden is een protestsong als ‘The Power To Turn The Tide’, een ‘stop the war’ heeft nooit eerder zo krachtdadig geklonken, sprakeloos en allesomvattend.

De vlucht uit het donker om dat ene lichtstraaltje van bescherming te vinden is het hart onder de riem voor zij die hun gebombardeerde thuisbasis ongewild moeten verlaten. Eigen familie achterlatend, niet weten wat er verder gaat gebeuren. ‘A Refugee Song’ komt echt wel binnen.

Geen idee hoe Enzo Kreft het ook dit keer weer mekaar heeft gekregen om niet enkel een onthutsend maar helaas ook reëel verhaal te vertellen waarbij hij het muzikaal ook weet te onderstrepen door het kenmerkend elektronisch geluid dat op ‘Shelter’ nog omvangrijker is geworden. Electro die hier en daar dansbaar is maar geen nood heeft om op een dansvloer mee uit de bol te gaan. Het is net daardoor dat het spoken word en van duistere soundscapes voorziene ‘War Winter’ bijzonder ingrijpend is.

Je kan vluchten, je kan bescherming zoeken, de waarheid blijkt de achtervolging niet enkel in te zetten maar de prooi ook in te halen. De controle verliezend, bang in het hart en vol haat en kwaad voor de zoveelste kogel die rond je oren zoeft, voor de zoveelste raketaanval die het dodental zonder enige scrupules opdrijft. De koleire neemt begrijpelijk toe in ‘On The Run Looking For Shelter’.

‘The Last Stand’ laat die boosheid nog harder voelen met enkel de zinsnede ‘Although completely defeat was inevatible, they fought bravely until the last moment’. De muzikale ondersteuning ervan klinkt al haast even luguber dan wat de thematiek van het album uitstraalt.

Totdat ‘There Is No Tomorrow’ ons toch ook doet nadenken dat welk onheil er verder nog op ons dreigt af te komen en hoe wraakzuchtig de kommer en kwel van huidige tijden een catastrofale teloorgang meebrengt je maar beter vandaag doet wat je altijd zou moeten doen.  Morgen is er misschien niet meer, de toekomst onbestaande, leef en dans op dit ogenblik, nu het nog kan.

Aftellen naar het einde van een leefwereld, het punt van vernietiging. 100 seconden zijn voorbij, middernacht heeft geslagen. ‘100 Seconds To Midnight’ als definitieve eindpunt.

Met Shelter heeft Enzo Kreft zichzelf overwonnen, overtroffen ook. Diep gegaan door de waanzin der realiteit. En zowel muzikaal als visueel vorm gegeven als toepassing van het nog niet gestopte onheil.

Gelieve ook een exemplaar van ‘Shelter’ naar het Kremlin te sturen. Hopelijk worden ze dan eindelijk wakker en zal de rampspoed ooit een einde kennen.

Bandcamp

Website

Facebook