Is This Yes? Nee, dit is clayhands. Het debuutalbum van de vierkoppige band clayhands (immer met kleine c geschreven) uit de  Australische grootstad Sydney bevat enorm rijke instrumentale prog en post-rock die bij momenten aardig orchestraal klinkt. Zes tracks staan erop met een lengte, variërend van 7 tot 15 minuten: “Godolphin”, “Orchid”, “Murking, “The Boy Left”, “Polars” en “Playgrounds”.

Naast gitaren, drumstel, en een overmaat aan keyboards, piano en synthesizers maken de bandleden ook gebruik van iets minder voor de hand liggende instrumenten zoals conga, glockenspiel en kalimba en engageerden ze nog twee gastmuzikanten op cello en saxofoon.

De band inspireert zich op de somptueuze, luisterrijke composities van bands als Tortoise, Grails en Do Make Say Think, componisten als Hans Zimmer en de Italiaanse soundtrack legende Goblin. Verder teruggaand in de muziekgeschiedenis, komen we uit bij het vroege werk van progbands als King Crimson en… Yes. De albumtitel geldt volgens mij effectief als knipoog naar.  

Opener “Godolphin” bevat gevoelig keyboardspel, cello en een synthesizer die klinkt als een fluit. Het is een vrij zachte atmosferische track maar op het einde duikt een rockende gitaar op. De cello keert nog terug op “Orchid” en “Polars” en een saxofoon duikt op in “Murking”. Mijn favoriet is de voorlaatste track “Polar”, de meest ‘proggy’ en zelfs een tikkeltje ‘spacey’ compositie.

Het album verscheen eind vorig jaar op cd en digitaal. In de loop van dit jaar volgt een vinyl release. “Is This Yes?” (6 tracks, 51 minuten speelduur) werd een aanrader voor de fans van weelderig en orchestraal klinkende prog en post-rock. Dit debuutalbum zet het onmiskenbare talent van deze kleihandjes al serieus in de verf en we zijn al benieuwd naar het vervolg.

https://www.facebook.com/clayhands59

https://clayhands.bandcamp.com