Het is niet altijd simpel om te beslissen of we een album uit wat ik gemakkelijksheidshalve ‘de randgebieden’ van de zwarte scene of de donkere alternatieve muziek zal noemen nu gaan bespreken of niet. Bij zulk een releases hanteren we meestal drie criteria. Is het kwalitatief de moeite? Dan maakt het al meer kans om toch besproken te worden dan ongeïnspireerde brol waar we heus onze tijd niet gaan insteken. Klinkt het donker? Ook al is het niet strikt wave of gothic, sommige prog of metal bijvoorbeeld kan ook behoorlijk donker klinken en dan bespreken we het toch. En ten derde: als iets Belgisch is, dan knijp ik ook al sneller een oogje dicht onder het motto: ‘support your local scene’. De eerste en laatste voorwaarde zijn hier alvast helemaal vervuld.
Boogie Belgique - hun naam verraadt het natuurlijk al - is een band van vaderlandse bodem en meer bepaald uit Antwerpen. De muziek die ze maken wordt ‘electro swing’ of ‘nu jazz’ genoemd. Het is een soort triphop die een perfect huwelijk laat horen tussen retro en modern, meer bepaald tussen jazz en moderne beats en elektronica. Men maakt daarbij ook gebruik van vintage samples. Het resultaat is verrassend harmonieus en ligt aangenaam in het gehoor zonder commercieel te zijn. Echt donker zou ik het niet noemen, althans muzikaal niet, maar melancholisch is het genoeg. Het varieert van intieme, relaxerende gemoedstoestanden tot meer energieke, dansbare grooves.
De oorspronkelijke swing uit de jaren 30 was behoorlijk escapistisch waarbij mensen hun problemen wegdansten in dolle uitbundigheid zonder al te veel te denken aan de nakende of tegen het eind van dat decennium in sommige landen reeds begonnen ramp die de Tweede Wereldoorlog was. Ook in het heden nodigt Boogie Belgique de luisteraar uit om te onthaasten, diep adem te halen en zich te helen van de hectische toestanden van het moderne leven. Parallellen kunnen ook getrokken worden tussen de economische en sociopolitieke situaties in beide periodes die (kunnen) leiden naar regelrechte catastrofen.
Hoewel de dreiging nooit expliciet wordt genoemd in dit album en de titel “Machine” open is voor interpretatie, is deze dreiging op dit album wel steeds onderhuids aanwezig en doemt ook op in de thema’s. “Tales Of Old” waarschuwt de luisteraars voor gevallen koninkrijken en “Risk” (mijn favoriete song) waarschuwt voor de gevolgen van de nog immer groeiende consumptiedrang. Boogie Belgique komt steeds terug op deze themata: het verlangen naar voorbije tijden, grootstedelijk verval, publieke onrust, uit de gratie gevallen beschavingen en avenoir. Qua thematiek wel degelijk behoorlijk donker dus en dat wordt ook weerspiegeld in het hoesje.
Boogie Belqique werd opgericht in 2012 door Oswald Cromheecke (gitaar en ukulele). De rest van de bezetting bestaat uit Aïko Devriendt (gitaar en synthesizer), Cédric Van Overstraeten (trompet), Emily Van Overstraeten (zang), Ambroos De Schepper (saxofoon en fluit), Jussi De Nys (bas en synthesizer) en Martijn Van Den Broek (drums en percussie). “Machine” (12 tracks, 56 minuten) is reeds het zesde album van deze Antwerpse band en het is een mooi plaatje voor de liefhebber van jazzy triphop.
Delen op
Tags
Andere recensies
