Deze “Fade To Glitter” is nog maar het 5de album in de 20 jarige carrière van Bloody Dead And Sexy. Tussen deze nieuwe schijf en de voorgaande “Bad Ambient” (2013) zit maar liefst een hiatus van 7 jaar. Indien u nog maar enige jaren deze webstek volgt is het best mogelijk dat u nooit eerder van deze death rock Duitsers heeft gehoord. Laat deze “Fade To Glitter” daar dan vooral verandering in brengen. Bloody Dead And Sexy is één van de weinige bands diens geluid uit de duizend valt te herkennen en het doet plezier dat in de 7jaar afwezigheid aan het geluid van de groep nauwelijks iets is veranderd. Eigenlijk niets.
Dit is death rock, maar net iets minder rauw dan u zich misschien bij dit vooral Amerikaanse genre voorstelt, warmer en iets meer ‘rockerig’. Vandaar dat ook wel eens de termen gothic rock en psychedelic in de mond worden genomen om het geluid van de band te duiden. Laat ik het vooral bij een mooi uitgebalanceerde mix van de eerder vermelde genres houden. En dan kom ik bij nummers als “Little Maniac”, “Their House”, “Frequency” (zowat mijn favoriet van het album en een invitatie tot een pogo op leeftijd), opener “Killing Rosa” (ook een kanshebber voor de dansvloer) of het als digitale singel uitgespeelde “Maya”.
“Twent Twenty” is de verplichte valse trage, zeer sfeervol en ingetogen maar ook krachtig met her een der een ietwat bevreemdende The Cure echo. “Black Autumn Song” is dan weer een klein, getormenteerd experiment. Naakt in zijn aanzet, tot het nummer tussen onze horen ietwat dronken begint te walsen en we mee dienen op het ritme. Ook ”Fade To Glitter”, het titelnummer dat we pas op het laatst krijgen, is zo’n nummer, introspectief, licht psychedelisch met een dwepende ritmesectie. Bloody Dead And Sexy bewijst het met dit nieuwe album nog altijd niet te hebben verleerd, 10 eigenzinnige death rock songs die doen dansen en dat zowel op de dansvloer als tussen de oren. Meer nog, na meerdere luisterbeurten wordt dit album beter en beter. Meer moet dat niet zijn, maar ook niet minder. Naast de cd versie ook verkrijgbaar op strikt gelimiteerd violet vinyl (199 exemplaren).
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971