Genre(s)
Waar anders kon dit album boordevol intrigerende, ijskoude drone dark ambient worden uitgegeven dan op het Glacial Movements Records label.
Op de cover van het album staan vier personen in een ijzig desolaat sneeuwlandschap. De binnenpanelen van het 6-panel digipak bevatten foto’s van ijsbergen in allerlei kleurschakeringen van wit tot groenblauw.
De zeven instrumentale soundscapes op dit album dragen titels als “Unnuaq”, “Sikinik”, “Iglu”, “Båken Nunatak”, “Veryovkina”, “Niptaktuk” en “Nootaikok”. Het lijkt wel Inuktitut, de taal van de Inuit uit Groenland en Noord-Canada en google translate herkent de meeste woorden inderdaad ook als dusdanig.
Zo zou de titeltrack “Niptaktuk” volgens google translate staan voor de God van de zee, “Iglu” zijn huizen en de Deens/Inuktitut woordcombinatie “Båken Nunatak” betekent zoiets als ‘baken of vuurtoren als herkenningspunt’. “Unnuaq” (de naam van de openingstrack) zou dan weer staan voor ‘nacht’.
Het hoofdkwartier van Glacial Movements Records in Rome was nooit kouder dan toen het ondergedompeld werd in de zeven ijzige etherische soundscapes op dit debuutalbum van Ark Zead die de temperatuur er drastisch met meerdere graden verlaagden. Rome was nog nooit zo koud geweest. De geluiden kwamen rechtstreeks uit de cryosfeer en vertegenwoordigden de essentie van het meest extreme en koudste isolationisme.
Over de artiest achter het project is zeer weinig geweten. Er was ook geen site of biografie te vinden. Na meerdere pogingen verkreeg labelbaas Alessandro Tedeschi wel een korte commentaar vanwege de artiest:
‘Ik ben een gong- en Tibetaanse klankschalenspeler, geïnteresseerd in vibes op een heel gebruikelijke manier. Ik voelde me geïnspireerd toen ik geconfronteerd werd met de zeer vijandige kou in Noord-Canada. Ik zocht naar verhalen over de exploratie van deze streken en de mensen die daar wonen. Vervolgens heb ik mijn vibe-geluiden aangepast met computers en synthesizers om de staat van isolationisme te beschrijven die je moet bereiken om te genieten van de schoonheid van het echte Noorden.’
De trage verschuivingen in de ijskoude drones verklanken als het ware de trage bewegingen in het arctische ijs, perfect passend bij de naam van het label: Glacial Movements.
Lustmord (B. Lustmord, voormalig lid van SPK, Sozialistische Patienten Kollektiv) blijft voor mij dé referentie voor dit soort muziek. En ja, een vergelijking tussen Ark Zead en Lustmord gaat best op.
Het album verschijnt digitaal en op cd in een digipak gelimiteerd op 200 exemplaren en is een aanrader voor de liefhebbers van ijzige, hypnotiserende drone dark ambient en mysterieus isolationisme.