Genre(s)
Altijd al onderschat wat mij betreft, van vele markten thuis en live heel sterk, dat is het Zweedse Agent Side Grinder dat ons met “Jack Vegas” hun 6de studioalbum presenteert waarin ze op zoek gaan naar wat de Amerikaanse cultuur tot de Amerikaanse cultuur maakt. Daarbij baseren de heren, met stevige wortels in de electro industrial en post punk scene, zich op de werken van William S. Burroughs en Jack Kerouac, de beat generation zeg maar.
“Jack Vegas” zit stevig verankerd in electro maar dan wel met een twist, soms experimenteel dan weer met post punk neigingen met soms zelfs een verraderlijk pop aureool dat over de nummers zweeft. “Waiting Room” (zie clip) valt meteen met de deur in huis, een atypische maar ook weer dansbare electro post punk track, een sfeertje dat op “Number By Number” nog eens wordt overgedaan, inclusief de verslavende synth melodie en dito refrein.
“Bloodless” is dan iets naakter, maar wel dwepender met een eenvoudig maar doeltreffend riedeltje, een beetje zoals bij een reclame boodschap voor een product dat je eigenlijk niet moet hebben maar toch koopt. Het pop aureool waarvan eerder sprake is hier op zijn plaats, maar dan wel een - geheel Agent Side Grinder eigen - eigenzinnig, niet rond, eerder vierkant. “Madeleine” zweeft van zijn kant tussen licht experiment en de romantiek van And Also The Trees. Een nummer dat pas in z’n eenvoud en schoonheid na enige luisterbeurten echt vol tot zijn recht komt. Ervaring leert u en mij dat dit de beste zijn.
“Flaws In Flames” vertimmert het aureooltje met een sluimerende onrust tot een driehoek, die pop, met new wave en electro verbindt tot retro avant-garde. Een label dat u allicht nog niet in het lijstje had staan, maar precies deze contradictie is kenmerkend voor deze “Jack Vegas” en bij uitbreiding zowat alle materiaal van deze Agent Side Grinder. Het titelnummer, het meer dan 7 minuten op de klok tellende “Jack Vegas” lijkt ontsproten aan het minimalisme van de jaren 80, een beetje een Kraftwerk door de betonmixer van de minder beschaafde Neue Deutsche Welle, maar met een fijngevoelige pop ondertoon, die electro pop zowaar ook interessant maakt. Daan is vast jaloers en omgekeerd?
Minder misschien op het gestripte “Decipher”, waar een onooglijk simpele riedeltje over een onheilzwanger geruis voor een spanningsboog zorgt, tot de beat het als een op hol geslagen hartslag overneemt alsof de orde tot chaos wordt en niet omgekeerd, al is de chaos wel gestructureerd. Met nummer acht zijn we al aan de laatste nieuwe song toe op deze “X”, “The Unravelling” gedoopt. Misschien wel het meest verrassende nummer want semi akoestisch, breekbaar met een piano in de hoofdrol, mijmerend, ook dat is Agent Side Grinder. Speels tot bittere ernst, poppy tot intiem experimenteel. Na een drietal intense luisterbeurten (met de nadruk op luisteren) kan ik maar tot dezelfde conclusie komen als weleer, deze Zweden hebben het nog altijd, zijn uniek in hun combinatie van wave pop, electro, post punk en licht experiment en weten hieruit verdomd sterke nummers te puren. Neem je tijd en speel dit luid, luider, luidst.