When In Rome II cancelt zijn gezangen op het komende W-fest en wordt vervangen door de lokale held of band Mildreda, het dark electro project van Oostendenaar Jan Dewulf  die u vast ook kent van de gothic rock outfit Your Life On Hold.  Mildreda was eigenlijk één van de eerste projecten van Jan Dewulf (in de jaren 90 verschenen een aantal tapes) dat in 2021 op het Duitse Dependent uitpakte met het album “I Was Never Really There”, een album dat door Dark Entries de beste dark electro release van het jaar werd genoemd. Gezien - hoe tragisch ook - ons zeer uitgebreide archief maar niet online geraakt door allerlei technische problemen, geef ik u graag onderstaand nog eens mijn review mee. Wat mij betreft is Mildreda meer dan een waardige vervanger voor When In Rome II, dark electro van de bovenste plank! Mildreda speelt op zondag 27 augustus na de koffie om 15u30  op het Batcave podium de pannen van het dak.  Voor meer info en tickets, surf naar de officiële website van het W-Festival.

Mijn Dark Entries review (2021)

“Aangenaam verrast toen ik een poos geleden vernam dat Jan Dewulf (ja, hij weer) zijn oude dark electro project Mildreda, na het succes met zijn gothic rock outfit Your Life On Hold, weer zou gaan op poetsen. Daartoe werd een deal gemaakt met het niet onbekende Dependent label en werd ik evenzeer aangenaam verrast door de vooraf singels “Reinvention Of Pain” of  “Inner Judgement”,  nummers die de belofte van het kruispunt tussen oldschool dark electro en de ietwat scherpere, meer slepende,  Vancouver sound  alle eer aandeden. Maar zie, er is meer, veel meer.  Op dit album hoor ik de echo van electro goth minnende acts als WILL  tot het het occult electro industrial van een tribale en bezwerende In Slaughter Natives of nog het torment met een poprandje van The Eternal Afflict (ja, ook Cyan draagt zijn steentje bij aan “Blame It On The Moon”). Namen die ooit bovenaan mijn dj-lijstje stonden. Deze “I Was Never Really There” is rauw en krachtig, mysterieus en donker, scherp en dansbaar en overbrugt moeiteloos zowat een dikke 25 jaar dark electro. Een erfenis die eigenlijk veel verder teruggaat tot de koude hamerende electro van onze eigen The Klinik (Dirk Ivens in Dive vermomming is niet voor niets te gast op “Echoes”) langsheen die catchy tonen van Front Line Assembly, over Placebo Effect tot bij de meest duistere rochels van het al eerder vermelde In Slaughter Natives. Het bloed is zwart, gitzwart, en kruipt als vanouds waar het niet gaan kan.  Zowat simultaan met het schrijven van deze review valt de derde singel uit deze “I Was Never Really There”  bij me binnen, “Liaisons Dangereuses” die middels een professionele clip aan u en mij wordt voorgesteld.

Dit album klinkt anno 2021 spannend maar ook o zo vertrouwd en net die combinatie, die Mildreda hier moeiteloos lijkt te brengen, doet het hem.  In de opener “Backfire” herken ik een verre echo van A Split Second, “Reinvention Of Pain” is oude Skinny Puppy die aan het dollen gaat met Suicide Commando in sci-fi stijl, terwijl Dive door de Mildreda molen wordt gedraaid in het sterke “Echoes”, inclusief de vocalen van Dirk Ivens. Op “Erased” is dan weer Don Gordon van Numb faam van de partij, en eerder haalde ik al de hymne “Blame It On The Moon” aan waar een opzwepende en dwepende Cyan (The Eternal Afflict) voor een  meezinger zorgt. De danshit “Inner Judgement” draagt de erfenis van Suicide Commando met zich mee, Will / In Slaughter Natives komen door de boxen waaien in  “Liaisons Dangereuses” (meteen de derde singel), de geest van Placebo Effect waart door “Through The Fire”  terwijl “Opposite Choices” aantrekt als een electro orkest uit Canada met daarover heen de dreigende zang van de heer Mildreda aka Jan Dewulf.  Om u maar te zeggen Mildreda kent zijn klassiekers en doet er iets moois mee zonder de roots te verloochenen. Elk nummer is weer anders en ook weer niet, het maakt van deze “I Was Never Really There” een eigentijds en groots authentiek dark electro album dat het genre, later door meer commerciële sounds volledig uitgehold, alle eer aandoet. Op de Olympische Spelen was dit een medaille zonder meer, al was Nina wellicht nooit meer van haar leggers durven komen, had Nafi nooit zo hoog en ver gesprongen en  hadden de Red Lions ongetwijfeld een veel betere soundtrack gehad dan de rotzooi waar ze nu op  sociale media mee dwepen. Dweperig ja, dat is ook deze “I was Never Really There Is”,  “Dream Machine”  steekt niks onder stoelen of banken, geen enkel nummer  trouwens,  maar is een ode aan de muziek die deze Mildreda en Jan Dewulf maakte tot wie hij is. Het begin van de jaren  90, de tweede electro golf die ook hier ten lande als een wervelstorm insloeg, toen gothic en electro nog hand in hand dansten en dit album maakt ook duidelijk waarom. “I was Never Really There” voldoet, overtreft zelfs, ruimschoots de verwachtingen; het (dark) electro album van 2021!”

Mildreda (facebook)