We lieten u al eerder kennismaken met Shortparis, de undergroundsensatie uit Rusland. Shortparis bevraagt op een mix van experimentele elektronica en percussie het totalitaire verleden van Rusland, maar is ook best kritisch tegenover de huidige machthebbers in het Kremlin, al is dat tegenwoordig allesbehalve vanzelfsprekend.
Deze zomer nog bracht Shortparis een mini-album uit – ‘Зов озера (De roep van het meer)’ – dat bestond uit de soundtrack van een toneelstuk dat uitgevoerd werd in het Gogol Centrum in Moskou. Intussen is het Gogol Centrum gesloten op bevel van de overheid. Eind juni vertoonde het Gogol Centrum het stuk ‘Ik neem niet deel aan de oorlog’ – de titel is een verwijzing naar de dichter Youri Levitanski – en kondigde daarna aan dat het voor eeuwig de deuren sluit.
Shortparis is niet van plan om te zwijgen, zo toont een nieuwe ep aan. ‘Новое новое (Nieuw nieuw)’ bevat vier nummers, waaronder ‘Полюшко-поле (Polushko-Pole)’, een oud sovjetlied uit 1933. Maar het meest opvallend aan de nieuwe ep, is de clip voor het titelnummer. Daarin zie je de groep weer in een choreografie spelen, verkleed als Russische proletariërs, hetgeen wat doet denken aan de prachtige clip van ‘Двадцать (Twintig)’.
Op het einde van de clip knielen arbeiders en werkgevers voor een afgod, en als je goed kijkt herken je hem … hij heeft het gezicht van Vladimir Poetin, de huidige afgod van Rusland. Hopelijk is dit artistiek en omfloerst genoeg, want we zien de groep niet graag voor 8,5 jaar achter de tralies verdwijnen, een straf waar dissident Ilja Jasjin een paar dagen geleden toe veroordeeld is omdat hij de officiële versie van ontkenning van misdaden door het Russische leger in Boetsja, Oekraïne ontkende.
‘Als je wil meezingen met het nummer, doe je dat beter met de tanden op elkaar’, zo laat Shortparis nog weten over de nieuwe uitgave.
Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971