Officieel zitten we in het jaar van het konijn, althans volgens de Chinese kalender, maar voor The Arch blijkt 2023 eerder het jaar van de rat te worden (dat het laatst gevierd werd in 2020), al komen er ook vleermuizen aan te pas. Waar hebben we het over? Wel, The Arch brengt dit jaar een nieuwe plaat uit. Geen slecht idee, want het laatste meesterwerk van de groep dateert alweer van 2019, en was toen een heel hooggerepen werk waarbij The Arch getracht had om een jaar lang maandelijks een nummer af te werken: 'XII'.
Dit was wellicht wat te ambitieus, want het heeft tot spanningen in de groep geleid, al was het resultaat best naar onze smaak. Daarom wellicht dat The Arch zijn tijd wou nemen voor een opvolger, zonder zich aan een of andere tijdsdruk te binden. Bovendien moest de groep op zoek naar een nieuw label, nadat het door ons zeer betreurde Wool-E Discs de handdoek in de ring gooide. Oké, en die ratten en konijnen dan? Ik kom ertoe, even geduld. De nieuwe plaat heeft zijn eerste geheim vrijgegeven, en dat heet 'Sanctuary Rat', dat op het eerste zicht het verhaal is van een rat die graag een vleermuis zou worden na op een fuif een aantrekkelijke vleermuis tegengekomen te zijn. Heel herkenbaar, dus. De single is digitaal beschikbaar.
De volledige plaat komt in mei uit op Dryland Records, het label dat onder meer Goethes Erben uitgeeft. Het nummer biedt een klassiek The Arch geluid, met een mix van dansbare elektronica en subtiele gitaarlijnen. Misschien is dit ook de plek om u te wijzen op de Spaanse lofplaat 'Tributo The Arch', die tien remixen van oudere hits 'Ribdancer' en 'Blood Crystals' bevat door Spaanse artiesten, en die u hier op bandcamp kunt beluisteren. The Arch belooft tegen mei nog verschillende andere nummers uit de nieuwe plaat wereldkundig te maken, en wij houden de ogen en oren natuurlijk gespitst.
Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971