2024. Een bewogen jaar. Voor mezelf een onbewogen jaar als het aankomt op Dark Entries-schrijfsels. Gedurende het volledige afgelopen jaar zweeg de pen. Op doktersbevel. Iets met te veel hooi en een te kleine vork. Of iets met ouderdom, dat kan ook. Laat 2025 het jaar gaan worden waar er weer inkt door de aderen vloeit. Desondanks wel geschikt gevonden om de diverse muzikale stromingen van 2024 onder de loep te mogen nemen. Doelbewust voor bepaalde radio-doeleinden en nu als onderdeel van het eindejaarslijstje. Zo de traditie het wil ter uwer vertier. Geen puntenscoring, maar een overzicht in eerder omgekeerde chronologische volgorde. Het zijn er zelfs 15 geworden. Sorry daarvoor.
De Italiaanse hersenschim, pas opgericht in 2023, en als de drievuldigheid van darkwave, postpunk en krachtvoer goed voor even zo veel leden binnen hun rangen. Een debuutplaat met de geur van onweerstaanbaarheid. Eentje die zijn tanden liet zien maar het ware gelaat in een verdere toekomst zal openbaren. Het laatste er dus nog niet van gehoord.
Laat het vooral geen schaduwfiguren zijn gebaseerd op vieze prentjes. Het is eerder een meer dan geslaagd samenwerkingsverbond tussen Gerd van Geel van The Arch en JG Outsider van zichzelf. Outsider maakt graag techno en laat knoken dansen. Als tweedracht geslaagd in een veelzijdig geheel waar niets aan het toeval wordt overgelaten. Grensoverschrijdend jazeker, maar dan volgens eigen partituren.
Zinnestrelen en woordenvloed in netkousen. Poëzie dat geen daglicht kan verdragen en net daarom en, waarom niet, de balans van huidige tijden weergeeft. Mertens vertelt, met aandrang, De Brabander ondersteunt, met kunde. Als een open boek te beluisteren en nooit weten te vervelen. Elke bladzijde van belang.
De wederopstanding van Antler Records durft, in samenwerking met Lieven de Ridder, graven in eigen verleden en dat van de glorie der halve vergetelheid. Gecompileerd met aandacht voor wat ooit was en een tweede leven vereist om het nooit meer te vergeten. Geslaagd met gepolijste glans.
Niemand zijn in tweevoud en in die hoedanigheid van betekenis. Verzachtende pijnen met een mening. De omgang in duisternis waar een sprankeltje lichtinval kan zorgen voor een betere versie van eigen ik. Genieten van de zorgen met een album dat raakt en smaakt. Niemand zijn was nooit zo omvangrijk.
Het enige medicijn waarvan geen vervaldatum bestaat. Hongerend wachtend op wat de waarmaking hunner belofte zou zijn. Verwachting ingelost na een platendraaiergewijze stilte van 16 jaren. De wereld was al verloren, het heeft nu eindelijk ook zijn soundtrack.
Het kan in een voordeel spelen wanneer een band het niet zo nauw neemt met eigen productiviteit. Als er dan een release volgt weet je dat ze zichzelf niet herhalen. Vastgesnoerd met voldoende ademruimte. Nachtraven die zingen zoals hun vogeltje gebekt is.
Industrie uit Vlaanderen. Strobbe hoeft het maar binnen te koppen. In Antwerpen brandt geen lamp meer. De wattage opgeslurpt door de eigengereide tijdscapsule. De voltage aangewakkerd door bijbehorende dresscode. Black of wat dacht u?
Wildebrasjes die enkele decennia geleden de goegemeente hunner woonplaats deden opschrikken met het eigen signatuur geplaatst op de gevel van de plaatselijke kerk. De rest is geschiedenis en nu niets meer. Morgen zal niet meer zijn. Vandaag als blijvend souvenir na het aangekondigd einde. De beste braspartij die ze ooit gaven was ook hun laatste. Verzilverd in een onberispelijke geluidskwaliteit.
De verspreiding over twee jaren, in digitale uitvoering in 2023. De fysieke uitkomst er van in cd-formaat voor 2024. Het meest volwassen album tot nog toe. En met het mooiste eerbetoon ooit waar de geest van het onderwerp zelf voor de voltooiing van het geheel kon zorgen. Straf!
Na 4 decennia van bestaan geen verdere bewijslast nodig. Album nummer 18 inmiddels in hun boekhouding. Inhoudelijk over kwaad zijn op de wereld, over zijn rauwheid en rouwheid maar het met een variabele mantel der liefde weten te bedekken. Volgens de regels van Xymox.
Cellulose verpakt op een milieuvriendelijke manier. De zwarte strik errond bevat dan weer wel plasticdeeltjes. Het blijft voedsel voor emoties die de mensheid onderscheidt van zijn dierlijke soortgenoot. Ergens komt het samen, ergens zoals in de geluiden van Selofan.
Natuurlijk kan je in het oor van een Ben Weyts roepen, of zo je wil, dat van Tania Dexters, de echo zal duidelijk hoorbaar worden door de leegheid onder de hersenpan. Dit drama is van goede wil en blijkt plakken. Zelfs met een ‘t’ te weinig.
Doorgebroken stilte al sinds enige tijd. Triomferen in moeilijkheden. Bedrogen door de oplossing er van. Samengevat in een gemeend album als onderdeel van een eenheid die heel de scene omvat. Van levensbelang dus.
Laat 2025 tot u komen. Het verwachtingspatroon komt naderbij en zal zich vertalen in een geslaagd muzikaal jaar. De richtlijnen zijn al gegeven. Wordt vervolgd.
Danny Quetin. De radioman. Sedert 2004 de uitlaatklep van het radioprogramma ‘De Dag des Oordeels’ en vanuit die hoedanigheid enkele jaren later terechtgekomen in het oord van verderf dat zich openbaart als de redactie van Dark Entries. En zich daar onmiddellijk goed bij voelde. Als tiener de punk ontdekt, met piekharen, toen er nog wat haar op zijn kruin stond. Blijven hangen in de jaren 80 om mee te evolueren in de Wave-beweging en door de jaren heen verdwaald te blijven in al wat maar enigszins naar duisterheid kon ruiken. Al bij al is het nog goed gekomen. Of net niet.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971
