2022. Het jaar waarin ik plots besloot om in de pen te kruipen voor Dark Entries en enige vorm van creativiteit de vrije loop te laten. Zie het als een wonder dat geschiedde, een vlaag van zinsverbijstering of een mogelijke voorloper van een midlife crisis. De toekomst zal het uitwijzen. Terwijl 2022 stilaan naar de achtergrond verdwijnt, kijk ik alvast naar uit naar de releases van het komende jaar. Moge het een jaar worden gevuld met koude, kille synth geluiden, tapeloops, snijdende beats, vervormde zangpartijen, loeiharde gitaarriffs, beukende drums en dit alles afgewisseld met grunts uit de donkerste diepten van onze ziel. Bij voorkeur gepresenteerd op een bedje van live optredens waarbij je je laat meevoeren op een rollercoaster van emoties en het vuur je om de oren slaat. En de geur van braadworst. Vooraleer we echter het nieuwe jaar induiken, presenteer ik u graag mijn top 10 van de beste albums van het afgelopen jaar. Het staat u vrij om de rangschikking die u meekrijgt, aan te passen naar eigen believen. Schrappen is niet toegestaan.

10. Megadeth  - The Sick, The Dying And The Dead 

De Amerikaanse thrash metal band slaagde er voor de zestiende keer in een dijk van een album uit te brengen. De sound leunt heel dicht aan bij die van begin de jaren 90 en doet denken aan So Far, So Good, … So What!. Het nummer dat er voor mij uitschiet, is Nightstalkers. De riffs razen in één ruk door en zorgen ervoor dat dit de snelste song van het album wordt. Eén van de nummers is getiteld We’ll Be Back en dit is dan ook meteen een mooie samenvatting van dit album. They are back.

9. Subatomic Strangers - Special Satellite

Dit viertal uit Roeselare omschrijft zichzelf als een female fronted synth rock / new wave band. Een hele mondvol, maar wie de acht nummers op dit debuutalbum beluistert, zal het ongetwijfeld met me eens zijn dat dit zeker niet de lading dekt en deze West-Vlamingen veel meer in hun mars hebben. Het aparte stemgeluid van zangeres Sharon Braye heeft hier zeker een mooi aandeel in en draagt bij tot een degelijke eighties sound die tegelijk retro en hedendaags aandoet. Eerder dit jaar kreeg deze release een welverdiende 9/10 van collega Danny Quentin (lees deze recensie hier). Van mij krijgen ze er nog eens dezelfde score bij. 

8. Avantasia – A Paranormal Evening With The Moonflower Society

Het power metal aspect dat de Duitser Tobias Sammet een tiental jaar geleden nog hoog in het vaandel droeg, verdwijnt stilaan naar de achtergrond en maakt plaats voor korte, hard rock getinte songs die zo een plaats in de charts zouden kunnen veroveren. Toch doet dit geen afbreuk aan dit album, dat me van de eerste tot en met de laatste noot meenam op een avontuurlijke tocht met de Moonflower Society. De echte power metal fan raad ik niet meteen aan om dit album te beluisteren, maar voor wie niet bekend is met het werk van Avantasia of het na de feestdagen iets rustiger aan wenst te doen, is dit zeker een mooie kennismaking met de band. 

7. The Secret French Postcards - Life Got Claws

Een voor mij tot dit jaar onbekende band, maar onbekend is onbemind, zo blijkt eens te meer. De Zweden kregen eerder dit jaar een mooie recensie voor dit album van collega Kurt Ingels (klik hier voor deze leeservaring) en ik kan zijn mening enkel maar bijtreden. Het volledige album straalt een onbeschrijfelijke duistere dark wave / post punk sfeer uit waar je alleen maar kan van wegdromen en je ongeveer veertig minuten naar adem doet happen. Let the magic begin. 

6. Kreator - Hate über Alles    

Mille Petrozza en de zijnen doken voor deze gelegenheid de legendarische Hansa Tonstudio in Berlijn in. Het resultaat werd een vlijmscherp album, dat alweer een mijlpaal in het oeuvre van deze band mag zijn. Tien songs, op het scherpst van de snede waarbij de luisteraar geen seconde rust gegund wordt en het gevoel krijgt deel uit te maken van de plaat. De belevenis van een live optreden vanuit de luie zetel. Mocht de band het gevoel gehad hebben nog iets te moeten bewijzen in het thrash metal landschap, dan is dit bij deze gebeurd. 

5. Sakis Tolis  - Among The Fires Of Hell   

De leadzanger en gitarist van de Griekse black metal band Rotting Christ bracht dit jaar zijn solo debuutalbum uit. De depressies die een rode draad vormen doorheen Tolis zijn leven, worden omgezet in een positieve boodschap waarmee Tolis de luisteraar wil aanmoedigen om verder te gaan. ‘Let me sleep, the sleep of the angels’ maakt plaats voor ‘Courage is a kind of salvation’. Een mooi, aangrijpend, persoonlijk album dat in mijn ogen niet de aandacht kreeg dat het verdiende. 

4. Doodseskader - Year One

Dit Belgische duo wil naar eigen zeggen genres overstijgen en slaagt hier bijzonder goed in. Industrial, noise, sludge metal, hiphop, hardcore, grunge en grauwe, keiharde zangpartijen beuken in op de trommelvliezen en en boren zich zo een weg doorheen je hele lichaam. Geen ontkomen meer aan, dit album doet je verstijven van verbazing. Hoe harder je je probeert los te trekken uit deze trance, hoe dieper je wordt meegesleurd. Blood Feud blijft mijn favoriete nummer, waarbij heel wat genres in één grote molen worden gegoten en als een laag vers gegoten beton in de woonkamer wordt gestort. Heerlijk gestoorde plaat.  

3. The Birthday Massacre – Fascination

Canadese band die darkwave met het nodige harde gitaarwerk weet te combineren tot vrolijk klinkende songs. Al vanaf de eerste toon is het duidelijk dat dit album volledig in de lijn ligt van zijn voorgangers Diamonds, Under Your Spell en Pins and Needles. Met The Birthday Massacre weet je zowel live als op plaat waar je aan toe bent, en Fascination wijkt hier niet van af. Het openingsnummer Fascination bezorgde mij meteen kippenvel met de woorden: ‘I think I’m falling in love with fear, this is a moment of blind and sincere fascination’. Passie van de bovenste plank. De negen songs hebben elk een speelduur van ongeveer vier minuten en zorgen ervoor dat dit album één grote oorworm wordt. 

2. Wiegedood – There’s Always Blood At The End Of The Road

In België geboren en getogen black metal band die deze zomer een indrukwekkende passage op de Lokerse Feesten naliet. Een album vol mokerslagen, afgewisseld met onder andere prachtige Mongoolse keelzangen. Het nummer Nuage is mijn absolute favoriet: duister, onheilspellend, kruipend uit de diepste krochten van deze verderfelijke samenleving. Een zalig dreigende sfeer die zich een album lang in je vastbijt en je niet los laat. 

1. Sabaton – The War To End All Wars

De opvolger van The Great War is net als zijn voorganger een conceptalbum over de Eerste Wereldoorlog. Een album over deze thematiek, met een aantal teksten die geworteld zijn in Belgische aarde. Doe daarbij nog de gerenommeerde heavy metal sound van deze Swedish Pagans en dan weet je dat The War To End All Wars van begin tot einde zowel tekstueel, muzikaal als visueel (onder de vorm van de videoclips) binnenkomt en onder je vel kruipt. Prachtig album over één van de meest donkere periodes uit onze geschiedenis.